Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1980). Частка 6

СВЯ'СЛА ж., звязак. Я надраў аж пяць свя'сдаў лазы (Баравікі, Светл.). СВЯЦЕ'ЛЬНІЦА Ж-, абрад. дружка (з боку жаніm). Свяце'льніца выбіралася з сясцёр родных, а хоць дваюрадных (Быч, Карм.). Параўн. свяцёлка, свяці'лка. СВЯЦЕЛКА ж., тое, што свяце'льніца. Разам з маладымі сядзіць свяцёлка (Дуброва, Петр.). Параўн. свяці'лка. СВЯЦІ'ЛКА ж., тое, што свяце'льніца. Свяці'лка ета сястра жаніха ў час вяселля, сядзіць на куту пад Шжшцай з свячой (Усоха-Буда, Добр.); Свяці'лка на куце сядзіць i свечкі дзяржыць (Рагі-Імеркі, Гом.+ -ł-Дубраўка, Добр.; Зялёныя Лукі, Гом.; M. Аўцюкі, Kaлінк; Махновічы, Маз.). Параўн. свяцёлка. СВЯЧА'К м. лучнік. Над свечако'м уся столь была закопчана (Холмеч, Рэч.). СЕ указ. часц. гэта. А ce ўже як началісь саўхозы i калхозы, жыву здзесь (Глухавічы, Браг.). СЕ'БРУЧКА ж. саперніца. У се'бручкі его адбіла (Піркі, Браг.). СЕ'ВАЛКА ж. кораб. Се'валка на рушнік i цераз плячо, жыта сеялі i мералі (Дубраўка, Добр.). Параўн. се'ўнік. СЕ'ВАЛЬНІЦА ж., тое, што саджа'льніца. Се'вальніцы сабраліся, a трактара няма (Неглюбка, Ветк.). Параўн. се'янніца. CE'BEP м. вецер (холодны). Падуў се'вер (Насовічы, Добр.). Параўн. сі'вер у 1 знач., сі'верка. СЕ'ДАЛА н., перан. месца сядзення (рыболова), Пайшоў на сваё се'дала (Баравікі, Светл.+Ломыш, Хойн.). СЕ'ДАЧКА I ж., памянш. да се'дка I. Се'дачка еёдні ўстала, нада накарміць, а то яечкі пастынуць (Марозавічы, Б.-Каш.). СЕ'ДАЧКА II ж., памянш да се'дка II. У мяне многа се'дачкі (Стаўбун, Ветк.). СЕ'ДЗЕНЬ н. 1. дзіця, якое не ходзіць. Во ўжо сядзіць, як се'дзень які, ні ходзя (Хізы, Ветк.-{-Холмеч, Рэч.); Ногі крывыя былі не хадзіў доўго, се'днем звалі (Хізы, Ветк.); Гавораць, што тры гады сядзіць у се'днях (Бабовічы, Гом.); 2. перан. чалавек невысокага росту. Гэта недаростак, се'дзень (Неглюбка, Ветк.). Параўн. сяду'н