Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1980). Частка 6

САМАСЕ'ЙКА ж. 1. тое, што самаса'дак. У гэтым годзе ўсе кураняты ў мяне — самасе'йкі (Кароткавічы, Жлоб.); Сама курыца нанесла i вывела самасе'як (M. Аўцюкі, Калінк.); 2. пазашлюбнае дзіця. Ты мне caмасе'йку ў падолё не прынясі (Піркі, Браг.). САМАТУ'ЖКІ (САМАЦЮ'ЖКІ) толькі мн„ тое, што самаду'жкі. Самату'жкі ў нас не купляюць, самі poбяць — самі цягаюць (Аравічы, Хойн.); Дровы я толькі i прМпасаю самату'жкамі (Злодзін, Маз.); Дзеці на caмату'жках пясок возяць (Піркі, Браг.+Багуцічы, Ельск.; Баравікі, Светл.; Грушаўка, Hap.; Дубраўка, Добр.; Запясочнае, Маз.; Кажушкі, Хойн.); Дай мне свае самацю'жкі, дётка, прывесці мех (Стадолічы, Лельч.). Яараўн. самаця'жкі са'нечкі, са'нькі. САМАХВА'Л аг., асудж. хвалько. То ж баба — самахва'л; перад усімі хвастаецца, выхваляецда (Дубраўка, Добр.); Такога самахва'ла, як Сяргей, я не бачыла (Ларышчава, Добр.). САМАХНЯ' Ж-, асудж., тое, што сало'ха. Ой, самахня'ты, куды пайшла (Баравікі, Светл.). САМАХО'ДЬІ ўрлькі мн. басаножкі. Уступі ў самахо'ды, ды збегай дыбулькі нарві на агародзі (Вышамір, Рэч.). САМАДЯ'ЖКІ толькі мн., тое, што самаду'жкі. Налажыў я ета самаця'жкі дрывамі i пачаў паціху дабірацца да хаты (Быч., Карм.); На самадя'жках прывёз дроў (Палессе, Чач.). Параўн. самату'жкі (самацю'жкі), ca'нечкі, са'нькі. CAME'HTA (CAME'HTO) прысл. якраз. Hy, саме'нто я тобе поверу (Грушаўка Hap.). САМЕ'НЬКІ иамянш. да сам. Ой, я да вас саме'нькі прышоў (Грушаўка, Нар.). САМО'К m.j памянш. да сом. Рыбы не налавілі, адзін само'к паймаўся (Запясочча, Жытк.)., САМСЦІ'ЦЦА зак. адпомсціць. ён хацеў самсці'цца (Лукі, Жлоб.). * САМУРА'Й м. 1. перан. дзіця (гарэзлівае). Ціхо, самурай, разбегалісь (Бялёў, Жытк.); 2. перан. насякомае (шкоднае). Ось, самура'й, куды забраўся (Бялёў, Жытк.). САМШЫ'ЦЬ зак. паставіць (зруб на мох). Хлопцы самшы'лі баню (В. Нямкі, Ветк.). f САНА' ж., тое, што савашні'к. Якая высокая сана