доўговацснькіе i з рубчака'мі, по поплувам расце (Apaвічы, Хойн.). ■ РУБЧА'К II м. мяшок. У рубчаку' лубіну прынесла {Бялёў, Жытк.). РУГА'ННЕ н„ толькі адз. лаянка, сварка. Што там за руга'нне такое? (Кароткавічы, Жлоб.). Параўн. ругня'. РУГНЯ' ж., толькі адз., тое, што руга'нне. Ругня' была на ўсю вуліцу (Баравікі, Светл.); I каму трэба гэта ваша ругня'? (Кароткавічы, Жлоб.); Такой ругні' я яшчэ не чула (Церахоўка, Добр.). РУДА' ж., толькі адз., тое, што ржа. Раней моткі красілі рудо'ю (Зарэчча, Браг.). РУДАЦГНЕ н., толькі адз. рабацінне. Увесь твар у рудаці'не (М. Аўцюкі, Калінк.). РУДЗЕ'ЦЬ незак. рыжэць, забруджвацца. Уціральнікі трэба ўжэ муць, а то рудзе'юць (Даманавічы, Калінк.). РУ'ДЗЩ м. чэлавек (рыжавалосы). Ру'дзік сённі кароў пасе (Дарашэвічіл, Петр.). РУДО'И прым. муругі (npa масць жывёлы). Быў у мяне сабака, добры, рудо'й (Хізы, Ветк.). ІІараўн. руды' ў 2 знач. РУДЫ' прым. 1. тое, што ра'бы ў 3 знач. У нас «у вяснушках» рэдка кажуць, а ўсё руды'мі зовуць (М. Аўцюкі, Калінк.); 2. тое, што рудо'й. Руды' сабака крэпка злы (Хізы, Ветк,); 3. парыжэлы. Памыла сарочку ў канаве, дык яна руда'я (Халочча, Чач.); 4. заржавелы. Не, карыта ўжо негодна, бачыш, якое дно рудо'е, ржа з'ела (М. Аўцюкі, Калінк.). РУЖАВЕ'Ц де., бат. рыжык. Ніколі ш набярэш удоваль ружаўцо'ў, i дзе яны растуць? (Даманавічы, Калінк.). РУІ'НА ж. гора, бяда. Руі'на ў іх у хаце (Неглюбка, Ветк.). РУКАВО'К м., перан., памянш. да рука'ў у 2 знач. Яблыкі завязваем у рукаво'к i ложым у сок кіснудь (Баравікі, Светл.). Параўн. рука'ўчык. Ітое, што рагаві'к. Рукаво'к я рабіла з некалькіх рэдзяў марлі (Любань, Б.-Каш.). РУКА'ТЫ прым., перан. нячысты (на руку). Калі б ён не быў рука'ты, дык яго б не знялі з кладаўшчыка
Дадатковыя словы
зела, рабы, рагавік, рубчакамі, руганне, рудаціне, рудая, рудзець, рудзеюць, рудзщ, рудзік, рудое, рудои, рудой, рудою, рудымі, ружавец, ружаўцоў, рукавок, рукаты, рукаў, рукаўчык, руіна
2 👁