ПАБРАКАВА'ЦЬ (пабракуваць) зак пагрэбавадь, Калі яна гэтае вядро несді не пабракувала, яна дзеўка проста (Бялёў, Жытк.). ПАБРА'ЦЦА зак. пажаніцца. Чаму б яму не пабрадца з Ганнай? Чым паганая дзеўка? (Дзвіжкі, Ельск.); А мой унук скора пабярэцца з Тэкляй (Глушкавічы, Маз.); Во ў Гэлькі пабраліся ўсе свае, ні разбярэш нічога (Хізы, Ветк. +Холмеч, Рэч.). ПАБРЬГМКАЦЬ зак. пакасіць. Узяў бы да ў балоце шчэ й сена пабрымкаў трохі (Палессе, Чач.). ПАБРЭЧЦЦА зак. пагаліцца. Яўхім забыў пабрэіцца (Запясочча, Жытк.). ПАБУФАНЫ дзеепрым. разбураны. Хата зусім пабураная (Холмеч, Рэч.). ПАБУРА'ЦЬ зак. параскідаць. Як стукнуў гром, усіх пабурала каго куды (Палессе, Чач.). ПАБУРЬІ'ЦЬ зак. паламаць. Нада каробку пабурыць да ў печ (Дубраўка, Добр.);/паваліць. Бабры пабурылі дрэвы (Літвінавічы, Карм.). ПАБЯГУ'ХА ж. жанчына (якая любіць хадзіць na cyседзях). Гэтай пабягухе больш i нечага дзелаць (Жгунь, Добр.). Параўн. падворуха, патаскуха, пахатніца, пахатняя, пахатуха. ПАБЯЛЕ'УШЫ дзеепрым. пахудзелы. Верка прыехала з Рыгі пабялёўшая (Дарашэвічы, Петр.). ПАБЯШЧА'СНЫ прым. няшчасны. I сама пабяшчасна, i дзеці такія ж (Касцюкоўка, Гом.). ПАВАЛГЦЬ зак. 1. спілаваць. Колісь дубоў павалілі i пастроілі хату (Шырокае, Б.-Каш.); 2. перан. знясіліць. Гэтыя дзеці хутка мяне зусім паваляць (Хальч. Гом.). ПАВА'ЛКА ж. дрэвы (вывернутыя бурай), высека. У нас усе дроў з павалкі навазілі (Кароткавічы, Жлоб.). ПАВАЛОЖА м. прымак. Павалока пайшоў вунь (Запясочча, Жытк.). Параўн. падсабляка, прылёп, прытула. ПАВАРСУЗАЧКА ж., памяти, да паўроз. Падай-ка паварозачку (Жгунь, Добр.). ПАВАРО'ТКА I ж. паварот. Пойдзеш прама, а там будзя i паваротка на Быч тую (Быч, Карм.). ПАВАРСУТКА II ж. палка (якой круціцца ў жорнах верхні камень). A паваротку арэшнікавую вуражаш, абладзіш як нада (Іванаўка, Хойн.). ПАВАЯВАЛІДА зак. пасварыдца. Яна ж, дзетачка
Дадатковыя словы
бўраная, пабракаваць, пабрацца, пабураць, пабурьіць, пабягуха, пабягўхе, пабялеушы, пабяшчасны, павалка, паварбтку, падвбруха, патаскўха, прытўла, іпаваліць
1 👁