к памешчыку прама на ўвесь падзённік (Баравікі, Светл.). ПАДЗГВАК (падзівок) толькі адз., міф. урокі, cypoкі. Напаў падзівок на чалавека (Махнавічы, Маз.). Параўн. падзіў. ПАДЗГУ м., тое, што падзівак. Што рабілася ca мною! Прыйшла я да бабкі, a яна кажа, што падзіў, i палячыла (Дуброва, Петр.). ПАДЗСУЛІЦА ж. падзол. Падзоліца там, нічога не родзідь (Забаладде, Раг.). ПАДЗО'Р м. прасціна (з карункавай аблямоўкай, вышыўкай). У Ганны падзор дужа красіва вышыты (Апанасаўка, Гом.); Падзор засцілаецца на краваць пад пакрывала так, штоб кружава было відаць (Майскае, Жлоб.). Параўн. падзорнік. ПАДЗОФНІК м., тое, што падзор. Падзорнік памірэжаны красівымі ўзорамі (Пянчын, Б.-Каш.+ Загор'е, Чач.). ПАДЗЬ I ж., бат. падзь. Падзь салодкая, но мёд плохі. Падзі много на лісцях (Дубраўка, Добр.). ПАДЗЬ II ж. упадзіна. У нас за сялом падзь ёсць (Бабовічы, Гом.). ПАДЗЯЛЁНКА ж. грыб (накшталт зялёнкі). У падзялёнкі верх чарнаваты, а корань адрэжаш, ён пачынае зелянець (Бярэзнікі, Петр.); Падзялёнкі такія, як зялёнкі (Баравікі, Светл.). ПАДЗЯЦГНЩЦА зак. здзяцінедь. ё н падзядініўса ўжэ на старосць (Дарашэвічы, Петр.). ПАДКАБЛУ'ЧЫЦЬ зак. закаціць (воны). Пена з роту, вочы падкаблуча i на чатырох паўзе (Марозавічы, Б.-Каш.). ПАДКАЛО'ТКА (паткалотка) ж., кулін. булён (падкалочаны). Вылi падкалотку свінні, бо ена прапала ўжэ (Піркі, Браг. + Залессе, Чач.; Заходы, Лельч.; Грушаўка, Нар.). Параўн. падколатка. ПАДКА'МЕНКА заал. падкаменшчык. Ета палявая пташка, а кубло падкаменкі будзе на зямлі, ля кам; ня (Вялікае Поле, Петр.); У нас водзяцца падкаменкі i лугавыя, i палявыя (Ямпаль, Рэч.). ПАДКА'ПЫВАЦЬ незак. капаць бульбу (выбарачна). Калі прыезжаюць ка мне з горада, дык падкапываю бульбу найкрупней (Піркі, Браг.). Параўн. падмацавадь
Дадатковыя словы
загоре, падзбр, падзбрнік, падкаблучыць, падкаблўча, падкалбтку, падкалотка, падкаменка, падкапываць, падкблатка, паткалбтка
8 👁