лёўкі прывёз (Валахоўшчына, Браг.); Сітны хлеб з пітлеўкі пяком тады (Кароткавічы, Жлоб.). ПЫТЛё 'УШЧЫК (пятлёўшчык) м. мельнік (які пытлюе муку). Пятлёўшчык цэлы дзень пытляваў нам муку (Баравікі, Светл.). Параўн. пытляр. ПЫТЛЯВА'НЫ (пітлёваны, пітляваны, пятлёваны) прым., тое, што пікляваны. Пітляваны хлеб січас возюць у магазін (Башыца, Чач); Цяпер папанелі: пітлёванага хлеба ні ядзім (Заспа, Рэч); Бацька прывёз цэлы мяшок пятлёванай мукі (Багуцічы, Ельск. + Залессе, Чач.; Любань, Б.-Каш.). ПЫТЛЯ'Р (пітляр, путляр) м., тое, што пытлёўшчык (пятлёўшчык). Калісь мой чалавек буў пытляром, i к яму прывозілі пшаніцу (Заспа, Рэч.); Павязе пакойны дзед i пітлюе. Добры пітляр буў (Кароткавічы, Жлоб.); Путляр з мельніком пошлі на мельніцу (Бялёў, Жытк.). ПЭ'МКНУЦЬ зак., тое, што пекануць. На дварэ Іван добра пэмкнуў Валодзю (Антонаў, Ельск.). Параўн. пілягнуць, пляснуць, пэрнуць. ПЭ'ПІНКА ж., сад. пёпін. Знімаюць з ябліны пэпінкі i кладуць, каб трохі паляжалі (Саўгасная, Б.-Каш.). ПЭФНУЦЬ зак., тое, што пекануць. ён табе добра пэрнуў ціпер (Востраў, Раг.). Параўн. пілягнуць, пляснуць, пэмкнуць. ПЯВЕ'Ц (певец) м., заал. журавель. Вясна блізко, бо пяўцы прыляцелі ўжэ (Камаровічы, Петр.); Вунь ужо i пеўцы адлятаюць (Макарычьц Петр.). ПЯВУФ м. 1. певень. Раненько ак запяе пявун, дак сразу збудзіць (Дарашэвічы, Петр,); 2, тое, učto пёсельнік. Hy i пявун жа ён буў (Баравікі, Светл. + Марозавічы, Б.-Каш.). Параўн. пясёльнік. ПЯВУНЕ'Ц м., заал. дрозд. Мы чулі сёння песні пявунца (Ямпаль, Рэч.). ПЯВУЛіНЯ ж., тое, што пёсельніца. Она робіць пявунняй i выступае по цілівізару (Бялёў, Жытк.). Параўн. пявуха. * ПЯВУ'ХА ж., тое, што пёсельніца. Матка яго добрая пявуха (Хізы, Ветк. + Дубраўка, Добр.). ПЯГА'ЦЬ незак. пячы (npa пякотку). Многа наелась i цэлы дзень пякотка пягаё (Гармавічы, Жлоб.). ПЯКХУЛАК м. прыпечак. Усёй пяколок напоўнены
Дадатковыя словы
вўнняй, пеканўць, пытляваны, пэпінка, пявец, пявунец, пявўн, пявўха, пягаць, пілягнўць
3 👁