хі падзелалі, а раней хадзілі напрамую (Баравікі, Светл.). Параўн. напрасцікі, наўпрамкі. НАПРАНУ'ТЩА зак. апрануцца. Сённі трэба напрануцца цяплей (Неглюбка, Ветк.). НАПРАНУ'ЦЬ 'эт. апранудь. Напрані кажух, сённі сільны мароз (Рудня Каменева, Лоеўек.Ч-Чырв&ная Буда, Добд).). Параўн. нацупроніць, НАПРАСЦІКІ' прысл., тое, што напрамкі. Пайду я дадому напрасцікі (Белы Пераезд, Петр.); Параўн. напрамую, наўпрамкі. '.НАПРАўТКА ж\- вопратка. Накінь напратку (Неглюбка, Ветк.). НАПРО'ЦІ прысл. 1. насупраць. Стаў. напроцІ й стаіць (Гарадзец, Раг.). Параўн. наўпраці ў 1 знач. 2. насустрач. Ганка пайшла па ягады, a Васілёк пабег ёй напроці (Перароў, Жытр.); НАПРЫПІРА'ЦЬ зак., груб, напрыносіць. Знайця што, бабы, ён ёй напрыпіраў усіго (Вітлін, Раг.). НАПУТАЦЦА зак., тое, што набракавацца. Так напугаўся, аж пуза трашчыць (Хальч, Гом.). Параўн: налузацца, напузырыцца, нарэзацца, насёрбацца. НАПУ'ДЗІЦЬ зак. напалохаць. Мішка наш маладым любіў напудзіць дзяўчат (ЧарняцІн, Б.-Каш.). НАПУЗЫФЬІЦЦА зак., тое, што набракавацца. Манечка, хадзі вячэраць, я ўжо напузырылась (Шэрахаў, Б.-Каш.). Параўн. налузацца, напугацца, нарэзацца, насёрбацца. НА'ПУСАК м., тое, што надбіўка. УнГзе ў кашулі дзелаўся напусак (Раманавічы, Гом.). Параўн. надтычка, наклад. НАПУ'ХШЫ прым. набрынялы. Гарбузы напухшые, але ешчэ не прарастаюць (M. Аўцюкі, Кдлінк.). НАПЫ'ЦЦА ж. торба (для корму каню). Торбу конскую ў нас яшчэ напыццай называюць (Баравікі, Светл.). НА'ПЯТА прысл. насцеж. Што ж ты кінула квортку напята (Пабеда, Ветк.). НАРАБРА'К прысл. рабром, I ня знаю, што здзелаціг, нарабрак палажыць — тонка будзе (Быч, Карм.). НАРА'Д м. кроены. Наш нарад ужо вельмі стары, але працаваць за ім зручна (БагуЦічы, Ельск.); Жанкі, хадзем да пабяром нарад (Ліпляны, Лельч.+ГруЦіаўка, Нар.; Піркі, Браг.). 11 Зак
Дадатковыя словы
напра^тка, напрамўю, напранутща, напрануць, напрыпіраць, напўгацца, напўдзіць, напўзырыцца, напўхшые, нўцца, прамўю, пўгаўся
2 👁