Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1977). Частка 3

НАПАДОфВАЦБ зак., тое, шгонаганяць. Барознаў з дваццаць нападорвалі (Задуб'е, Раг.). НАПАФ м., толькі адз. папар. Напар мы астаўляем не кожны год, а праз год (Холмеч, Рзч.). НАПА'СЦЩ Ь зак. напасвіць. Малака стала болын, бо кожны хоча напасціць жывёлу (Шырокі, Б -Каш.). НАПА'СЦЬ ж., толыіі адз. бяда, гора. У цібё Хвідора нейкая напасць (Амельна, Раг.); Бальшая напасць на маю галаву (Саятанаўка, Б.-Каш.). ' НАПА'Ш КІ прысл. накінуўшы (на плечы). Фарсун той напаши "носЩь нінжак (Прудок, Калінк.); Хоць напаши ўскінь што (Стараград, Раг.). ' НАП Е'РШ К м. насыпка. Пер'е насыпаюць у напернік (Піркі, Браг.); Напернік шыюць з цвёрдай мацерыі, тады пёр'е не тырчыць (Раманавічы, Гом.); Нада хоць трохі зашыць напёрнік, ужэ ўвесь на дзірках, а ці даўно шыла (Чырвоная Буда, Добр.). Параўн. напёрніч. НАП Е'РН ІЧ'ж., тое, што напёрнік. 3 такрА мацерыі плахой пашыла напёрніч, што толькі пух i пер'я i лезя (Янова, Ветк.); Трэба змяніць напёрнічы ўжо, а то пер'е лезе з падушак (Рудня Каменева, Лоеўск.). НАП ЕФ СН Ы К м. 1. пярсцёнак. I дэ вона толькі бярэ тые напёрсныкі, на каждом пальці каждый раз новіе (Грушаўка, Нар.); 2. напарстак. На, возьмі.напёрсныка, коб голка ў пальці нэ колола (Грушаўка, Нар.). НАПЛА'У м., толькі адз. смецце (ад прыбою, разливу). Каля берага балыны наплаў (Бабовічы, Гом.). НАПЛАШ ЧА'К прысл, плоска. Ты еты камень палож луччэй наплашчёк, крапчэй будзя; (Быч, Карм.). НАПОФАМ прысл., перан. націскам. ён напорам хацеў жаніцца (Палессе, Чач.). НАПО'СВЕТ прысл. досвіткам. Сёгодні ноч будэ хмарна, добрэ істы напосвет, якраз богата рыбы (Грушаўка, Нар.). НАППЯНУ'ЦЬ зак. накінуць (хустку)., Наппяні новую хустку.(Чырвоная Буда, Добр.). НАПРАМ КГ прысл. напрасткі, нацянькі. Ішоў напрамкі, ледзь не заблудзіў. Да прыстані пойдзем напрамКІ (Бабовічы, Гом.); Калі напрамкі ісці, дыіс кіламетры два будзе (Маррзавічы, Б.-Каш.). Параўн. напрамую, напрасцікі, наўпрамкі. НАПРАМУ'Ю прысл:, тое, што напрамкі. Цяпер ца