HAPA'HKI прысл., тде, што назорку. Трэба перастаць наранкі тавар ганіць (Аеінаўка, Светл.); Уёё лета нашых кароў ганяюць наранкі (Чарняцін, Б.-Каш.+Дзвіжкі, Ельск.; Новая Гута, Гом.). НАФАСЛЯ ж. нарасць (на дрэве). Сёння хадзіла я ў лес па ягады, дык бачыла вялікую нараслю на бярозе (M. Аўцюкі, Калінк,). Параўн. нараснь, нарасцень. HA'PAGHb ж., гое што нарасля. Старое дрэва ўсё пакрыта нараснямі i мохам (Халочча, Чач.). Параўн. нарасцень. НА РАСТАНЯ'Х прысл. далёка (вельмі). Дзе тыя Свяцілавічы, аж на растанях — ехаць нада на кані Цэлы дзейь (Палессе, Чач.). НА'РАСЦЕНЬ м., тое, што нарасля. Калісь нацёрла, дык нарасцень цепер (Холмеч, Рэч.+Пярэдзедка, Лоеўск.; Халочча, Чач.). Параўн. нараснь. НАРАСЦЯ'НКА ж., толькі адз. бульба (з расткамі). Заўтра выцягнем нарасцянку з 1 падмосця (Ст. Буда, Б.-Кащ). НАРВА'ЦДА зак. спаткацца, сустрэцца (нечакана). I нарваўся я лесніку. Нарваўся ёй з Кабыліч другей (Быч, Карм.). ' НАФВІНА ж., тое, што наберажня. Дзед зрабіў новую нарвіну (Углы, Ельск.). Параўн. намаражня, намаразня.намерзня. НАРО'ДАК м. баўтун. Кура вывела пыляняты i адзін астаўся народак (Лядцы, Светл.). , г ■ HАРО'СКІД прысл. уроскідку. Высокій загон, fb я зараў нароскід (Верасніца, Жытк.). НАРЬІВА'НЬШЧЫК м. чалавек (які нарывав гной). Весною нарываньшчыкі харашо зарабляюць (Неглюбка, Ветк.). ' НАРЫ'НУЦЦА зак. накінуцца. Я i цяпер ніяк: не ўцямлю, чаго на мяне жонка Змітракова так нарынулася (Буйнавічы, Маз. + Вертавічы, Нар.+Запясочнае* Зладзін. Маз.). НАРЫ'ТНІКІ толькі мн„ тое, што набёдрыкі. Нагру* жаны з гары ехаў, дык аж нарытнікі лопнулі (Аравічы, Хойн.); Наритнікамі конь павозку прыдзержвае, штоб не набягала на яогі, калі конь з гары ідзець (Баравікі, Светл.). Параўн. нар§тнікі. НАРЬІ'УНІК м. жук-гнаявік. У навозі капаюцца нарыўнікі (Неглюбка, Ветк
Дадатковыя словы
hapaghb, hapahki, hароскід, назоркў, нарасцянка, нарбдак, нарбскід, нарвацда, нарйтнікамі, нарынуцца, нарьіваньшчык, нарьіунік
2 👁