Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1977). Частка 3

НА'КІДКА ж.,. тое, ійто надзёжка. Як куды ехаць, мой стары бярэ накідку (Бабовічы, Гом.). НАКІДНЫ ' прым. дабаўлены (npa вочка пры вязанni). Накідныя вочкі вельмі хутка расплетаюцца (Ліпляны, Лельч.); А ешчэ рысунак ведаю з накідных вочак (Піркі, Браг.); Як вяжаш, то робіш накідныявочкі (Kaроткавічы, Жлоб.); Накіднымі вочкамІ вязала ўсю крхту (Нісімкавічы, Чач. + Баравікі, Светл.; Вялікаё Полё, Петр.; Ліпляны, Лельч.; Ручаёўка, Лоеўск.; Хізы, Ветк.). НАКЛА'Д m., тоё, што надбіўка. Які ў цябе гарны наклад (Баравікі, Светл.). Параўн. надтычка, напусак. ' НАКЛЮ 'НУУШ Ы дзеепрым., тое, што назублены. Насенне наклюнуўшае адразу высяваюць у зямлю (ЗабаЛацце, РаГ.). Параўн. накалбушыся. НАКЛЮ 'НУЦЦА зак. прарасці. А наша солада ўжэ наклюнулася (Дамапавічы, Калінк.). НАКРАПІ'ЦЬ зак. залатаць. Трэба накрапіць етую сукенку. Ля дому шчэ можна насіць (Бабунічы, Петр.); Сарочку накрапіла дай цэлу зіму насіла (Ручаёўка, Лоеўск.). Параўн. налапіць, налатаць. ■ НА'КРУТНЯ ж. закрутка. Без накрутні ў хазяйстві ні абыйдзішся, што:нібудзь скруціць сільна біз яе трудна (Майскае, Жлоб.). НАКРЬІВА'ЛЬНІКІ м. накідка (на падушку). Дачцэ сваёй накрывальнік дала на падушкі (Грушаўка, Hap.). Параўн. накрыўка ў 1 знач. НАКРЬІВА'ЧКА ж., тое, што накрывальнік. Накінь на.крывачку на падушку (Піркі, Браг.). Параўн. накрыўка і0 знач: НАКРЫВА'Ш КА ж. йакрывала. Дачцэ ў прыданэ лэжыдь дзве накрывашкі (Грушаўка, Hap.). - Н А'КРЫ УKA ж. I. тое, што накрывальнік. Пагаптавала накрыўкі на падушкі, да нэважныя вышлі (Грушаўка, Hap.); 2. накрыўка (драўляная). Накрыўка на лаўцы, накрый дзяжу (Старая Рудня, Жлоб.). Параўн. на* крывачка. НАКУЛДЫ 'КАЦЦА зак., груб., тое, што набрымкац* ца. Накулдыкалісь, хопя з нас (Вітлін, Раг.). Параўн. накуміцца, налізацца, налузацца, нахлябацца. НАКУЛЯ'ЦЦА зак. стаміцца. Накулялася тут за дзень (Быч, Карм.). НАКУ'МІЦЦА зак., груб., тое, што набрпмкацца. Пашоў к куме. Накуміцца i прыдзя, як сноп (Ліпнякі