Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1977). Частка 3

люхты, i паветра не пранікне {Хізы, Ветк.); 2. юшка (у печцы). Лезь, закрый люхту (Асінаўка, Чач.). Параўн. люшка. ЛКУШКД ж\, тое, што люхта ў 2 знач. Закрый коміна люшкою, бо гроза (Грушаўка, Нар.). ЛКУШНІ толькі мн. калёсы (для бярвення). Люшні — ета калёсьц што возяць лес. Boci раздзвігаюцца, i везуць вялікае дрэва (Ручаёўка,;Лоеўск.). ЛЯ прын., тое, што ле ў 1 знач. Госцікі мае міленькія, уставайце, ужо сьнеданне гатовае, я ето ля вас наварыла (Антонаў, Ельск.)., 1 ЛЯ'БЕХ м., тое, што лакіза. Такі лябёх урадзіўся, так i нікае ад работы (Стасеўка, Рэч.). Параўн, латруга, лёгаль, легкабыт, лёжань, лізбёнь, лодар, лотр, лучііік, лысак, лямец III. ЛЯБЕХАВА'ТЫ прым. непаваротлівы. Я думаў, што вы лябехаватый, аж вы так прудка скачаце (Дубраўка, Добр.). ЛЯВО'К м. вылівак. Kypa сённі вукінула лявок (Грабаў, Петр.); Мая рабая курочка нешто пачала ляўкі ліць (Ляскавічы, Петр.). ЛЯГАФуж. рычаг. Лягарам калоду лягчэй пакласці ў штабель (Баравікі, Светл.); Вугіь іх там многа легарбу (Хізы,ўуўВетк.). Параўн. ляда III. ЛЯ'ДА I ж. высека. A леснікі ж у нас с праку веку раскарчуюць сабе ляда i сеюць у лесе (Холмел, Рэч.); Пасля таго, як выцірабюць лес, выпалюць, тады на гэтых лядах сеюць {Ліцвінавічьц Чач.); Засеяны ўчастак лесу пасля вырубкі — ляда у нас называюць, а незасеяны — выруб (Заб'алацце, Раг.); Я на лядзі проса ласеяў (Забалацце, Раг.). ЛЯ'ДА II ж. уваход (у пограб). Зрабі ляда ў пограб (Засінцы, Ельск.). ЛЯ'ДА III жтое, што лягар. Воз падгоніш, прыставіш ляду, i тады легка падымаць палена (Халочча, Чач. + Канатоп, Нар.). ЛЯДА'ЧЫ прым. кволы, лянівы. Ох, i лядачы, нічога не хоча дзелаць (Холмеч, Рэч.); Каторая слабая пчаліная сям'я, дык лядачая сям'я, яна толькі сама сібе корме (Хізы, Ветк.). ЛЯДЗЯ'НКА ж., тое, што лёдзень. Ідзеш, а пад нагамі ледзянка (Насовічы, Добр.). Параўн. лядзяшка