ЛЬГСКАЦЬ незак. смяяцца. Чаго ты ўвесь час лыскаеш? (Амельно, Раг.)/ ЛЫ СМ А'ЧКІ толькі мн„ тое, што лісіцы. Грыбоў добрых нэма, толькі одныя лысмачкі (Грушаўка, Hap.). Параўн. лі'скі, лісянкі. Л Ы СО'ХА ж„ тое, што лыска. Тры вуткі забілі за лысоху (Каранёўка, Гом.). Л Ы ХА ТК А ж. мачалка. Як будэш істы на рэчку, дык возьмі лыхатку, добра помійы спіну (Грушаўка, Hap.). ЛЬЛЯНЫ ' прым. ільняны. У мене e льляное семя (Холмеч, Рэч.); Хто льляныя называў, хто суровыя. Hiтак напралі, але не адбялілі — гэта суровыя, a ссучаць у дзьве, пабеляць — гэта льляныя ніткі (Хізы, Ветк.). ЛЬЛЯНІ'Ш ЧА н. поле (на якім рос лён). Выбралі лён i кароў пагналі на льляш'шча, (Холмеч, Рэч. +Дзям'янкі, Добр.). Параўн. льнішча, льняшпріа, ляновішча. ЛЬНІ'Ш ЧА н., тое, што льлянішча. Льнішча лучэй на нізкім месцы (Хізы, Ветк.); А далей пойдзе поле, дзе рос лён, ці льнішча (Багданавічы, Карм. + Забалоцце, Рэч.). Параўн. льнішча, ляновішча. ЛЬНЯНІ'Ш ЧА н., тое, што льляншіча. Шчэ трэба на льнянішча з'езьдзіць ды забраць астальныя снапы (Бацунь, Б.-Каш.); На льнянішчы сеялі жыта (Дземяхі, Рэч.). Параўн. ляновішча. * ЛЭ'М НУЦЬ зак., груб, ударыць. Вось падыйдзі тольKi, зараз лэмну (Хальч, Гом.). ЛЮ БІ'СНІК м., бат. любіста. Любіснік — e такое зелле (Піркі, Браг). Параўн. любісцік. ЛЮ БГСЦІК м., тое, што любіснік. Любісцік кустом такім расце i вельмі добра пахне (Баравікі, Светл.); Я не бачыла такіх прыгожых маленькіх кветачак, як любісці (Пагост, Жытк.). ' ЛЮ БО'Ш ЧЫ толькі мн. любоў. Хай не адгаворваецца Насцячка, бо пра яе любошчы з Міхасём даўно ўсе ведаюць (Буйнавічы, Маз.). ЛЮ ДСКІ' прым. меладычны (пра музыку). Во гэта людския музыка (Марозавічы, Б.-КапГ.). ЛЮ ПІ'НІШ ЧА н., тое, што лубінішча.— Дзе каровы пасціліся? — А там, дзе люпін быў, на люпшішчы (Хізы, Ветк.). Параўн. лубянішча. ЛЮ 'ХТА ж. ł. адтуліна (y падмурку). Нечым забіты
Дадатковыя словы
дзямянкі, зезьдзіць, лысбху, льляшшча, люббшчы, людскйя, лянбвішча, ліскі, лўбінішча, пініш, соха
6 👁