ЛЬГСКАЦЬ незак. смяяцца. Чаго ты ўвесь час лыскаеш? (Амельно, Раг.)/ ЛЫСМА'ЧКІ толькі мн„ тое, што лісіцы. Грыбоў добрых нэма, толькі одныя лысмачкі (Грушаўка, Hap.). Параўн. лі'скі, лісянкі. ЛЫСО'ХА ж„ тое, што лыска. Тры вуткі забілі за лысоху (Каранёўка, Гом.). ЛЫХАТКА ж. мачалка. Як будэш істы на рэчку, дык возьмі лыхатку, добра помійы спіну (Грушаўка, Hap.). ЛЬЛЯНЫ ' прым. ільняны. У мене e льляное семя (Холмеч, Рэч.); Хто льляныя называў, хто суровыя. Hiтак напралі, але не адбялілі — гэта суровыя, a ссучаць у дзьве, пабеляць — гэта льляныя ніткі (Хізы, Ветк.). ЛЬЛЯНІ'ШЧА н. поле (на якім рос лён). Выбралі лён i кароў пагналі на льляш'шча, (Холмеч, Рэч. +Дзям'янкі, Добр.). Параўн. льнішча, льняшпріа, ляновішча. ЛЬНІ'ШЧА н., тое, што льлянішча. Льнішча лучэй на нізкім месцы (Хізы, Ветк.); А далей пойдзе поле, дзе рос лён, ці льнішча (Багданавічы, Карм. + Забалоцце, Рэч.). Параўн. льнішча, ляновішча. ЛЬНЯНІ'ШЧА н., тое, што льляншіча. Шчэ трэба на льнянішча з'езьдзіць ды забраць астальныя снапы (Бацунь, Б.-Каш.); На льнянішчы сеялі жыта (Дземяхі, Рэч.). Параўн. ляновішча. * ЛЭ'МНУЦЬ зак., груб, ударыць. Вось падыйдзі тольKi, зараз лэмну (Хальч, Гом.). ЛЮБІ'СНІК м., бат. любіста. Любіснік — e такое зелле (Піркі, Браг). Параўн. любісцік. ЛЮБГСЦІК м., тое, што любіснік. Любісцік кустом такім расце i вельмі добра пахне (Баравікі, Светл.); Я не бачыла такіх прыгожых маленькіх кветачак, як любісці (Пагост, Жытк.). ' ЛЮБО'ШЧЫ толькі мн. любоў. Хай не адгаворваецца Насцячка, бо пра яе любошчы з Міхасём даўно ўсе ведаюць (Буйнавічы, Маз.). ЛЮДСКІ' прым. меладычны (пра музыку). Во гэта людския музыка (Марозавічы, Б.-КапГ.). ЛЮПІ'НІШЧА н., тое, што лубінішча.— Дзе каровы пасціліся? — А там, дзе люпін быў, на люпшішчы (Хізы, Ветк.). Параўн. лубянішча. ЛЮ 'ХТА ж. ł. адтуліна (y падмурку). Нечым забіты