ЛУ'НУЦЬ зак. прапасці, знікнуць. I куды яна дзелася, як у пропасць лунула (Антонаў, Ельск.); Як у ваду лунуў (Новая Гута, Гом.). ЛУПА' I ж., тое, што лузка ў 2 знач. Лупу аддавалі худобі (Аравічы, Хойн.). ЛУПА' II ж. яешня; Лупа на скавародзі трашчыць (Апанасаўка, Гом.); Усе лупу любюць, а луччы на маелі (Меркулавічы, Чач.). ЛУПАВА'ТЫ прьім. вірлавокі. У нас во naivўp/тэй год лупаваты адзін (Аравічы, Хойн.). Параўн. лупаты. ЛУПА'І толькі мн. лушпайкі. Аддае лупаі суседу (Гарадзец, Рэч.). Параўн. лупайкі, лупшайкі. ЛУПА'ЙКІ толькі мн., тое, што лупаі. Перамый лупайкі ад бульбы ды звары парасятам (Калінін, Хойн.); Я кажу пра лупайкі цыбулі (Аравічы, Хойн.). Параўн. лупшайкі. ЛУПА'ТЫ прым.у тое, што лупаваты. Чалавек лупаты, бы чорт які (Бабовічы, Гом.); Чаго ты на мене гледзіш, як тая сава лупатая (Перароў, Жытк.). ЛУПАЦІ'ЦЬ незак. бегчы. A ён лупаціць на ўсе ногі (Піркі, Браг.). ЛУ'ПАЦЬ незак. маргаць. Другі ж раз кажуць, што ты лупаіш вачамі (Асінаўка, Чач.); От лупае, як малпа (Піркі, Браг.). ЛУПГЦЬ незак. 1. скрэбці. Як старую бульбу, дык лупім, a маладую скоблілі (Марозавічы, Б.-Каш.); 2. касіць. Здаровыя хлопцы, косы бяруць ды лупяць (Баравікі, Светл.). ЛУ'ПКА ж. лупцоўка. Ідзі, а то дам лупкі (Пракопаўка, Добр.). Параўн. лупцанка. ЛУПЦА'НКА ж., тое, што лупка. Як дам табе лупцанкі (Жгунь, Добр.). ЛУПШ А'ЙКі толькі мн., тое, што лупаі. Лупшайкі з картошкі корові оддадзім (Углы, Нар.). Параўн. лупайкі. ЛУСКАТНЯ' ж. траскатня. Чую, лускатня ў хаці такая! (Аравічы, Хойн.). ЛУ'ТКА ж. вушак. Спачатку кладуць падаконнікі, потым луткі «(Раманавічы, Гом.); У лутках крэпіцца рама (Забалацце, Раг.). Бакавыя часткі ў праёме дзьвярэй у нас завуць «луткі», «вушак» ні гаворуць, a «шула» ідзець толькі ў вароты бальшая, што на вуліцу адчыняюць (Косаль, Карм.). Параўн. лушняк. Ц
Дадатковыя словы
naiv^p/тэй, naivўpітэй, лунуць, лупаць, лупў, лўнула, лўнуў, лўпае, лўпаіш, лўпка, лўпкі, лўпяць, лўпім, лўтках, лўткі
4 👁