Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1977). Частка 3

дае, a ўсё на маю галаву (Салтанаўка, Б.-Каш.); Хадзіла ліхалёцце па чаротам, па балотам, нябожчыкаў шукала (Баравікі, Светк.); 2. перан. неслух. Во ў мяне ліхалёцце расце (Шылавічы, Б.-Каш.). _ Л ІХг прым. 1. злы, нядобры. Вельмі ліхг бугай, не йдзі ты, бо заб'е (Пясчанікі, Жытк.); Ліхі чалавек.так упячэцца, што ўбіў бы (Неглюбка, Ветк.); 2 перан*дрэнны, стары. Світка ў цябе ліхая (Махновічыў М аз.). ЛІЧКАВА'ТЫ прым. прыгожы. Ох, i лічкаваты ў мене сын! (Піркі, Браг.). ' ЛІ'ШТА ж. ліштва. Падлажы лішту, бо сукенка доуга (Махновічы, Маз.). ЛОБ м. 1. анат. лоб. У яго лобуялікі, ды мазкоў мала (Чачэрск, Гом.); Яны стукнуліся прама ў лоб (Тураў, Гом.+Чацвярня, Жлоб.); 2. зневаж., тое, што лабідуда. Такія лбы здаровыя (Камунар, Б.-Каш.). Параўн. лабяк Ц. ЛО'БЖ А ж., тое, што лаўжб. Дзеўкі мае, бывав, скла■ даюць у лесе етыя лобжы (Хізы, Ветк.). Параўн. ломжа. ЛО'БІК м. вушка (кошыка). У кошыку два лобікі (Баравікі, Светл.). Л О Т В К К А н., тое, што лагвб. У логвіску аказалася. ажно цэлых пяцёра малых ваўчанят (Залессе, Акц.). Параўн. лагвішча, логвішча. Л О ТВІШ ЧА тое, што лагвб. У логвішчы гэтым i жыў вывадак (Марозавічы, Б.-Каш.+Халочча, Чач.; Багданавічы, Карм.). Параўн. лагвішча, лог.віска. , ЛО'ДАР м., зневаж., тое, што лакіза. Людзі шапкі на галаве не хватаюць, а лодар на печы ляжыць (Халочча, Чач. + Бабовічы, Гом.). Параўн. латруга, лёгаль, легкабыт, лёжань, лізбёнь, лотр, лучнік, лысак, лябех, лямец. ЛО'ДАЧКГ толькі мн. туфлі (жаночыя). Бацька, купі мне лодачкі (Хвойнае, Хойн.). ЛО'Ж АЧКА ж. прыстасаванне (для снавання кроснаў). Лбжачкі спускаюць кроены (Неглюбка, Ветк.). ЛО'Ж АШ Ш К м. прыстасаванне (для захоўвання ложак). Лбжашнік павесіў, а ложкі яшчэ німа ніводнай (Казацкія Балсуны, Ветк.). ЛО'КШ А ж. соус (з пшанічнай мукі). Сёння я буду рабіць локшу (Піркі, Браг.); // суп (малочны з крухма■ лу). Ешце, дзеўкі, локшу (Піркі, Браг.); Суп еты такі ўкусны, крухмал з малаком, локшай называецца (Аравічы, Хойн