Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1977). Частка 3

ЛАХМО'ТКА ж. абносак, рызман. На ярмалку кожны хоча купіць якую-небудзь лахмотку (Палессе, Чач.). ЛАХУ'ДРА ж., зневаж. жанчына (неахайная). Вось лахудра, ніколі добра не апранецца (Зарэчча, Жлоб.); Хіба мая лахудра дагледзіць хату ці дагледзіць грвды? (Прудок, Калінк.); Ходзе лахудрай па белу свету (Карма, Добр. + Пясчанікі, Жытк.; Вышалаў, Петр.; Крыўск., Б.-Каш.). , ЛАХУ'ДРЫ I прым., зневаж. неахайны. Які ты прышоў у школу лахудры (Карчовае, Хойн.). ЛАХУ'ДРЫ II толькі мн. валасы. Як.памёр Анюцін Сціпан, дык яна доўга бегала з распушчанымі лахудрамі (Шырокі, Б.-Каш.). ЛАЦВЕ'Й прысл., тое, што латвёй. У цябе гэта зра5іць, лацвёй. (Баравікі, Светл.). Параўн. лаўчэй. ЛАЧАЧУ'ХА ж., зневаж. жанчына (мажная). Баба ў яго лачачуха такая, зямля пад ёй дрыжыць (Стаўбун, Ветк.). ЛАШ А' н., заал. жарабя. Лаша па вясне ўзродзіцца*, a восенню адсаджаюць ад маткі (Углы, Браг.+Аравічы, Хойн.); Лаша i запрагаць ужо можна з другімі коньмі (Навінкі, Калінк.); Цяпер у нас у калхозі с пяць лашат маленькіх (Будкі, Нар.). Параўн. лашаня, лашатка, лашонак. ЛАШ АНЯ' н., заал., тое, што лаша. У нас у калхозі e лашаня, за кабілой бегае (Засінцы, Ельск.); Як бы ета лашаня спутаць, а то збежьщь куды (Каравацічы, Рзч.Ч-ł-Махновічы, Маз.). Параўн. лашатка, лашонак. ЛАША'ТКА н., заал., тое, што лаша. Глянь, вунь якое лашатка бегае (Піркі, Браг.). Параўн. лашаня лашонак. ЛАШ О'НАК м., заал., тое, што лаша. Ад етай кабылы слаўны лашонак быў (Бабовічы, Гом.+Неглюбка, Ветк.; Марозавічы, Б.-Каш.); Лашонка прывяла кабыла (Забалоцце, Раг.+Залессе, Чач); Што ты мне ету кабылу з лашонкам даеш? (Халочча, Чач.+Багданавічы, Карм; Сівенка, Ветк.). Параўн. лашаня, лашатка. ЛАШ УПА'ЙКА sw:. лушпіна. Лашупайкі не кідай куды зра, а аддай курам (Калінічы, Нар.); Бачыш, карова карзіну лашупиек з'ела (Піркі, Браг.). ЛАШ Ы 'ЦА ж. заал. кабыла. Ой, якая худая лашыца (Забалацце, Раг.+Засішіы, Ельск). ЛЕ прыназ. 1. для. Я снёданне ле вас наварыла (Ліп