Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

каўбух напетаў (Палессе, Чач.); Набіў свой каўбух бульбай (Хвойнае, Хойн.). П араўн. каўдзюп, кендзюх, кёўбух. КАУГА'Н м„ тое, што катанка. Каўган мой ссохся (Бабовічы, Гом.); Эт, дзе цепер нойдзеш таго каўгана (Галоўчыцы, Hap.). П араўн. каранёўка, каўганка у 1 знач., коган. КАУГА'НКА ж. 1. тое, што катанка. Даўней у нас ел i із каўганкі (Іванаўка, Хойн.); 2. сальніца. Набяры солі ў каўганку (Багуцічы, Ельск). П араўн. каранёўка, каў~ гаін, коган. КАУДЗЮ'П м т о е, што каўбух у 1 знач. Наела карова бальшы каўдзюп, каб не трэснуў ён (Іскра, Чач.). П араўн. кёндзюх. КДУДСУБ м., тое, што кадаўб. I зараз у нас каўдоб стаіць (Грычынавічы, Жытк.). П араўн. кадаўба I, кадоўог кадоўба, кайдоіб. КАУЗАўЦА незак. катацца. Сколькі ты каўзацца ўжо будзеш (Багданавічы, Карм.); Пойдзем на каток каўзацца (Бабовічы, Гом.). КАУЗЕЛКА ж. каток. На каўзёлцы ўсе штаны парваў (Апанасаўка, Гом.). КАУЗУ'ЛЛЯ ж., тое, што калачьшка. На раданіцу ж як інаіпякуць жаўзулляў ды паядуць усё, дык на яйцы з год не глядзелі (Касцюкоўка, Гом.). П араўн. колотуша. KAўKAHHE н. мяўканне. Пусдіце коіціка, а то ўжо галава баліць ад яго каўкання (Хальч, Гом.). КА'УКАЦЬ незак. мяўкаць. Чаго ты ўсё каўкаеш да каўкаеш? Ці есці хочаш? (Ручаёўка, Лоеўск.); Ідзі кошцы аччыні, чаго ена там за дзверамі каўкая? (Каравацічы, Рэч.); Так ету ноч каты каўкалі, спаць не давалі (Баравікі, Светл.+Багданавічы, Карм.; Зарэчча, Жлоб.; Засіінцы, Ельск.; Хізы, Ветк.); У марцы кошкі каўкаюць, ні даюць спаць (Забаладце, Раг.). КАУМА' ж., тое, што камакі. Вельмі смашна каўма з малаком халодным або кіслым (Замошша, Лельч.); Я зрабіла каўмы на вячэру (Перароў, Жытк.). П араўн. камам, камы, камячынкі, каўмакі, комікі, крмка. КАУМАКІ' толькі мн., тое, што камакі. Мой яакойны Мікодым не еў картохлю. Ему кцумакі давай (Заходы, Лельч.). П араўн. камам, камы, камячынкі, каўма, комікі, комка. КАУНЕФ м. 1. каўнер (ва к о л шыі). У гэтай сарочцьі каўнёр гразны, дай другую (Барталамееўка, Ветк.); Дзе