Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

ЖА'РАНІКІ толькі мн. бульба (смажаная). Паелі боршч, а патом жаранікі (Хутча, Браг.). ЖАРСУНКА ж. грыбы (смажаныя). Лісічкі жараць i сыраежкі. Жаронка добрая, калі падсмажаная (Бараівікі, Светл.). ЖАФВАНАК ж. жаўранак. Ужо жарванкі даўно прыляцелі к нам (Навінкі, Калінк.); Жарванкі вясной прылятаюць (Навінкі, Калінк.). Параўн. жаўранка, жаўронакЖАРНАУШЧЫ'К м., устар. іналадчык (жорнаў). Жорны рэдіка вастрыў жарнаўшчык (Кароткавічы, Жлоб-+Йеглкока, Ветк.; Холмеч, Рэч.). ЖАРНАЦЁФКА ж., устар. млын (ручны). Жарнацёріка была ў нас раней свая (Бабовічы, Гом.). Параўн. жорван, жорваны, жорнавы. ЖАФНІК м. касцёр. Вось разгарыцца жарнік, добра сагрэемея (Каранёўка, Гом.). ЖАРТУ7Н м. жартаўнік- ё н быў вялікі жартун (Запяісочча, Жытк.). ЖАФЫ прым. рыжы, аранжавы. Плацце нейкае жаpae, як ліса (Мормаль, Жлоб.); Руды ў жарага спрасіў: «Чым ты бараду красіў?» «Я на солнышке лежаў, угору бороду держаў» (Піркі, Браг.); Во якую я скацерку жарую купіла (Піркі, Браг.); Ці такія жарыя валасы растуць, мо зрабіла? (Піркі, Браг.). ЖАУКЛЯФЫ прым. жаўтлявы. Гуркі ўсе ўжэ жаўклявыя сталі (Баравое, Лельч). ЖАУЛАЛДЬ незак. крычаць. Hy, чаго яна ў цябе ўсё жаўлае i жаўлае (Хальч, Гом.). ЖАУНА' ж., заал. Ь жаўна. Жаўна есь пчолы (Лядцы, Светл.+Навінкі, Калінк.; Углы, Ельск.); 2. перан. дзіця (крыклівае). Вось ужо жаўна, толькі сплюшчыла вочы гзноў крычыць (Хальч, Гом.). ЖА'УРАНКА ж., тое, што жарванак. Асобінна ўранні жаўранка так пяе (Патаіпаўка, Б.-Каш.). Параўн. жарванак, жаўронак. ЖАУРО'НАК м., тое, што жаріванак. Жаўронак уецца к небу (Дзяржынск, Лельч.). Параўн. жарванак, жаўранка, жаўронак. ЖАУТАБРУ'ШКА ж. птушка. Пабач, сколькі жаўтабрущак каля калхознага гумна кружыцца (Аравічы, Хойн.)ЖАУТАПЕ'САК м'., толькі адз. глеба (пясчаная) Ета