калі ў глебе Многа пяску, то i будзя жаўтапёсак (B. Ст.аўбун, Ветк.); Сёлята будзім сеяць на жаўтапёску (Бабовічы, Гом.); На тым жаўтапёску нічога не poдзіць з роду (Чырвоная Паляна, Б.-Каш.). Параўн. жаўцяк 2. ч ЖАУТА'ЧКА ж., мед. жаўтуха. Кажуць, што ў яго жаўтачка (Ломыш, Хойн.); Мая Волька балела жаўтачкай (Буйнавічы, Лельч.+Піркі, Браг.). ЖАУТЛЯ'К (жаўкляк) м. гурок (жоўты). Хай гэтыя жаўтлякі на семяно ляжаць (Сямёнаўка, Рэч.-ўБабовічы, Гом.; Даманавічы, Калінк.; Казялужжа, Хойн.; Харомцы, Акц.; Холмеч, Рэч.); Жаўкляк — гэта гурок пераепелы. Калі жаўклякі краснеюць, з іх вымаюць насенне (Піркі, Браг.); На насенне жаўкляка застаўляюць (Ma■ іршавічы, Б.-Каш.+Бараівіжі, Светл.; Гарлавічы, Жлоб.; Забалоцце, Раг.; Пярэдзелка, Лоеўск.). Параўн. жаўцяк. ЖАУТУ'ХА ж:, бат. зялёнка. Сяголета многа жаўтух нарасло (Майскае, Жлоб) ■ ЖАУТУЧПКА ж., заал. амялушка. Жаўтушкі ніколІ «e пяюць, яны толькі овішчуць (іПіркі, Браг.). Параўн. жаўтыр. ЖАУТЬГР м., тое, шю жаўтушка. Жаўтыр нясе яечкі ўламаччы (Лядцы, Светл.). ЖАУЦЯЖ м. 1. тое, што жаўтляк- Сабрала жаўцякбу, жоўтых насенняў, у рэчку панясла (Залессе, Чач.); 2. пясок (жоўты). Ня нада іці да жаўцяка, а то зямля pyшыцца (Быч, Карм.)- Параўн- жаўтапёсак. ЖА'ЧКА ж. жняя. Даўней цяжка було жачкам рукамі жаць (Калініна, Б.-Каш.). Параўн. жнёчка, жняярка! ЖВА'КА ж., тое, што жавака. Карова лежыць i жваку жуе, калі не жуе жвакі, то ена бальная (Ручаёўка, Лоеўск.). Параўн. жавака, жавачка, жавяка, жванка, жавяка, жуйка, жуяка. ЖВА'НКА ж., тое, што жавака. Карова, лежыць i жванку жуе (Ручаёўка, Лоеўок.). Параўн■ жавака, жавачка, жавяка, жванка, жвяка, жуйка, жуякаЖВЭ'НЬКАЦЬ незак., зневаж. гаварыць (дакучліва). Вечна ты жвэнькаіш, што табе мала ўсіго (Амельна, Раг.). ЖВЯЖА ж., тое, што жавака, Карова жуе жвяку (Углы, Браг.+Баравікі, Светл.). Параўн. жуйкаЖЛУ'КТА н. (жлукта ж.) кадушка (для выпарвання
Дадатковыя словы
жаутачка, жаутляк, жаутуха, жаўтўх, жаўтўшка, жаўтўшкі, жаўцякбў, жвака, жуйкажлукта, жуякажвэнькаць, жўйка, рэч.-^бабові
9 👁