Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

каліўе, каліўнік, каліўяшнік, картаіплшне, картаплянік, картапляшнік. КАФТАЧКА ж. фотаздымак. Пакажы мне яго картачку (Барталамееўка, Ветк.); Сама тыя картачкі пахавала, а як урэмя свабодная ё, дак выцягну дай гляджу (Целяшы, Гом.+Валахоўшчына, Браг.; M. Аўцюкі, Kaлінк.). КАРТОФЕЛЬ I. тое, што кардопля. Што будам зкартопелям дзелаць, бацька? (Перадавая, Раг.); 2. тое, што картапліна. Дала картопля дзіцяці ў руку (Верасніца, Жытк.). П араўн. картопля. КАРТОФЛЯ зборн., тое, щто кардопля. Пайшоў дождзь, добрая картопля будзе (Запясочча, Жытк.); Хібіць сёлята наша картопля (Кіцін, Жлоб.). П араўн. кар. топель. КАРУ'ЗЛЫ прым. закарэлы, кволы, хілы. Занадта карузлы Мар'ін сын (Асінаўка, Светл.). / КАРУФКА тое, што каноркі. Гэтую карунку дзёлала сама (Грушаўка, Hap.); Карунку звезала зубчыкамі. Каруінку з зубчыкамі звезала, як фабрычную (Нісімкавічы, Чач.). П араўн. кануркі, каронкі I, кацурка; кружавы. КАРЦЕТДЬ незак. хацецца. Мне так карціць паглядзедь сваіх родных (Хвойнае, Хойн.); Табе так i карціць шкоду здзелаць (Піркі/ Браг.); Яму карціць зачапіць ка го-небудзь. Вот шустры хлапец (Хізы, Ветк.). 7 КАРЧАВАФЬШЧЫК м. чалавек (які займ аецца карчаваннем). Мой бацька.доўгі час карчнвальшчыкам быў (Багданавічы, Карм.). П араўн. карчакоп, карчбунік. КАРЧАКО'П м., тое, што карчдвальшчык. Раней у вёсцы карчакбіпаў было многа (Ручаёўка, Лоеўск.). П араўн. карчбунік. КАРЧОФНІК м., тое, што карчавальшчык. Карчаваць трэба було, дык i карчбунікі булГ (Кароткавічы, Жлоб.). П араўн. карчакоп. КАРЧЫТА аг. чалавек (п а р а л іза в а н ы). Што б ты здзелалась карчыгай дай качалась (Грушаўка, Добр.). КАРШАФЬІ прым. драказлівы (n pa ката). Вунь на поліку ўклаўся каршачы кот (Грушаўка, Добр.). КАРШЭФЬ м. карак. Ідзі адсюль, а то ў каршэнь надаю (Хальч, Рэч.); Як дам у каршэнь, аж рассыпішся (Марозавічы, Б.-Каш.); Глянуў у каршэнь (Залессе, Чач.+Багданавічы, Карм.; Неглюбка, Ветк