КА'ПЯЛЬКА ж., тое, шго.капачка. Дайце мне хоць капяльку вады напіцца (Завайць, Hap). Параўн. капка. КАРАБА'ТАЯ прым. цяжарная (npa кошку). Kapaбатую кошку не нада бідь, бо родзіць бяз урэмя (Лядцы, Светл.). КАРАБО'К м. посуд (для мёду i зняцця пчалінага рою). Бацька прынё-с поўны карабок мёду (Антонаў,. Ельск.); Мёд з вулья зразу ложадь у карабок. Рой аграбаюць у карабок (Заходы, Лельч.). Параўн.. каробка I у 5 знач. КАРАВАЙ'НАЧКА ж. жанчына (што пячэ караваі). У нас на вёсцы была добрая каравайначка (Бярэзнікі, Жытк.). КАРАВА'ЙНЩА ж. дружка (нявесты). Яна была каравайніцай у сяброўкі (Багданавічы, Карм.). КАРАВА'ННЕ н. акорванне. Дрэвы вывозілі без Каравання (Чырвоная Буда, Добр.); Сёння займіся лепш караваннем (Рудня, Жытк.+Баравікі, Светл.; Забалацце, Раг.; Хізы, Ветк.). Параўн. карэнне ІГ. КАРАВА'ЦЬ I ж. ложак. Калі ні прыдзеш, у яе караваді не засланы (Чырвоная Дуброва, Рэч.). КАРАВА'ЦЬ II незак. акорваць. Ен караваў ствол ад кары (Баравікі, Светл.). КАРА'ВАЧНІК (каравашнік) м. анучнік. Каравачнік паехаў, трапкі збірае (Неглюбка, Ветк.); Быў у мяне знаёмы каравачніж (Асінаўка, Светл); Каравашнік прыйдзе i пяе: «Дзёўкі-красаўкі нясіце караўкі» (Холмеч, Рэч.); Красіваю ўвертку купіла ў каравашніка (Шылавічы, Б.-Каш.). Параўн. каріўнік. КАРАГО'ДНІК м. удзельнік карагоду. Hy й вясёлы -карагоднік быў у нас (Піркі, Браг.+Хізы, Ветк.). КАРАГО'ЛЬЧЫК м. сакаляня. Зачым карагольчыка забіў, ён толькі мух i ловіць (Каранёўка, Гом.). КАРА'ДЛІВЫ прым. капрызны. Такое карадлівае дзіця (Капань, Рэч.). КАРАЕ'Д м., перан. чалавёк (надакучлівы). От уеўся дак уеўея караёд еты (Аравічы, Хойн.). КАРА'ЖЫНА ж. дрэва (кражавае). Эта каражына яна негадзяшчая (Стаўбун, Ветк.). KAPA'K м. ануча (каравая). Карак на плоде вісіць (Неглюбка, Ветк.). Параўн. караўка ў 1 знач. КАРА'НЕУКА ж. лыжка (з кораня дрэва). Каранеўкай разліваюдь боршч (Капань, Рэч). U
Дадатковыя словы
kapak, капялька, карабатая, караббк, каравайнща, караваць, карагбднік, карагбльчыка, карадлівы, караед, каранеука, карббка
7 👁