Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

КАПУСТАЖЭФКА ж., тое, што капуснік II. Лісце капусты аб'ела капустажэрка (Ямпаль, Рэч.); У садах жьквуць каіпустажэркі (Багданавічы, Карм.). П а р а ў н. капусніца. КАПУСТ м. капыт. Мая карова капут разламала, дак вецінары чуць атрэзалі яго (Ручаёўка, Лоеўск.); Капуты трэба ў ка«ня падкавадь (Піркі, Браг.). П араун. капыт I. , КАПУ'ТНІК М; бат. падалешнік, Нарві капутніку. Пойдам сёння па капутнік (Камаровічы, Петр.). П а р а ў н. капытнік. КАПУ'ША ж. звязка (л ісц я ў тытуню). Звязвалі тыгунь у капушы, клалі на зіму ў сундук (Аравічы, Хойн.). КАПЦЁРКА ж. памяшканне (б р ы га д зір а к а л га са). Пашлі ў каіпцёрку, там ужо ўсе сабраліся (Асінаўка, Чач.). КАПЦКЛКА ж. газоўка. Бувала, павесіш капділку, а сама зыбалку з дзідем зыбаеш i чудь не опіш (Холмеч, Рэч.); Капцілкі ў нас былі яшчэ тады, калі ламп не было (Янова, Ветк.). КАПШУ/К м. 1. кісет. Што за капшук, якісь гразны, шо i не хочацда курьщь (Грушаўка, Нар.); Адсып мне капшук табакі, сваю выкурыў да-крошкі (Холмеч, Рэч.); А дзед са оваім капшуком ніколі не разлучаецца (Перароў, Жытк.); 2. пузыр (м а ч а вы). Гэты пузыр у нас капшуком завецца (Аравічы, Хойн.); 3. пузыр (п л а ва л ьн ы). У серэдзіне ў рыбу е два капшукі, екіе потом, як чысцім, то вукідаем (Замошша, Лельч.); 4. перан. жывёліна (н ен аедн ая). Гэта карова як капшук ненасытны (Ломыш, Хойн.). КАПЬГТ I м, тое, што капут. У каровы' паламаўся сёдні* капыт (Неглюбка, Вётк.); Капыт у каровы на два раздзелены (Холмеч, Рэч). КАПЬГТ II м., тое, што кантар у 1 знач. Капыт у сю праўду раскажа (Норкаўшчына, Карм.); Недзе дзеўся мой капыт (Гармавічы, Жлоб.); Не было капыта, каб узважыдь (Забаладце, Раг.). КАПЬГТА м. грузд. Дзед усё на капытах (Карынёўка, Том.). КАПЬГТШК м., тое, што капутнІк. Хадзіла к лесу, нарвала свінням капытніка (Марозавічы, Б.-Каш.)ў; На корм свінням людзі рвуць белакрыльнік або капытнік (Багданавічы, Карм