Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

чы, Чач.+Грабава, Жытк.; Замошша, Лельч.; Кавака, Браг.). КАПСАНУ'ЦЬ зак. штурхнуць. Йшлі ў школу, дурэлі, некаторы й капсануў майго сына i зьвіхнуў нагу (Прудок, Каліінк.). КАПТУФ I м. чапец. Усе бабкі носяць каптуры (Heглюбка, Ветк.). П араўн. каптурок, капур. КАПТУФ II м. абруч (на кал одцы к о л а). На дарозе ляжаў згублены каптур (Углы, Ельск.). КАПТУРО'К м., памяти, да каптур I. Што каптурок, што шапачка, як хочаш называюць (Марозавічы, Б-Каш.). КАПУ'Л (каіпыл) м. I. ш авецк. капыл (д ля пляцення лапц ей). Капул быў патрэбен, таму што лапді кожны дзень плялі (Піркі, Браг.); 2. калодка (ш а вец к а я). Heдашытыя чобаты шчэ.не былі зняты з капылоў (Баравікі, Светл.); 3. цясл. цясла. Дзядзька зрабіў карыта капулом (Антонаў, Ельск); 4. капыл ( у санях). Снег такі глыбокі, што капылбу не відаць (Холмеч, Рэч.); Капылы ў суседа аддалжыў (Неглюбка, Ветк.). Тры капылы нада ў санях замяніць (Быч, Карм.). КАПУЛІРО'УКА ж., сад. каліроўка. В ясной зрабілі капулірбуку чаранкамі (Харомды, Акц.). КАПУЛЬЕ толькі мн., ры б. састаўная частка крыгі. Каіпулы растапараюцца, i туда набіраедца рыба (Грушаўка, Hap). КАПУ'Р м., тое, што каптур I. А я ёй такія каіпуры сама шыла (Кавака, Браг.). КАПУ'СНІК I м. 1. зборн., бат. лісце (к а п у с н а е). Дай свіням капусніка (Бабовічы, Гом.); Каза паела капуснік (Неглюбка, Ветк.); Капуснік каровам аддаём, а капусту на боршч (Холмеч, Рэч.); 2. капуста (к іс л а я). Боршч з капусты — значыцца капуснік, са шчаўля — шчаўліны (Хізы, Ветк.); Капуснік трэба яшчэ пасаліць (Холмеч, Рэч.); 3. пірог (з капуснай начы нкай). Начыняеш адной цыбуляй ды капустай, вось i капуснік (Заела, Рэч.)КАПУ'СНІК II м., заал. вусень. Капуснік лісты калусныя порціць (Марозавічы, Б.-K a v i.). П араўн. капусніца, капустажэрка. КАПУ'СНІЦА ж., тое, што капуснік II. Што ўжо ні робілі, a ніяк збавіцца ад етой капусніцы не можам (M. Аўдюкі, Калінк.). П араўн. капустажэрка. 1 4 Зак