Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

M. Аўдюкі, Калінк.); 2. падпора. Калок — палка сантыметраў 50, якая ўбіваецца каля кожнага каліва памідораў (Казялужжа, Хойн.); Ужэ пара ставіць калкі на квасолю (Даманавічы, Калінк.). КАЛО'МАЗЬ ж., тое, што каланіца. Міша прыстаў ka. мне, як каломазь (Заіпясочча, Жытк.). КАЛСУССІ толькі мн. каласнік. Жар бліжэй на калоссі падгарну (Ст. Рудня, Жлоб.). КАЛО'ЦЦА незак. бадацца. Hi бойся ты яе, яна калоцца ні будзя, толькі так рагамі махае (Іскра, Чач.); Трэба, мабуць, прадаваць мне сваю карову, бо ўвесь час колецца (Завайць, Hap.-f Бабовічы, Гом.; Баравікі, Светл.; Забалацце, Раг.; Марозавічы, Б.-Каш.; Піркі, Браг.; Хізы, Ветк.). КАЛО'ЧАНКА ж. мешанка. Салому i сен а складу ць, i гэта калочанка (Забалацце, Раг.); Падкінь карові калочанкі (Ст. Буда, Б.-Каш.). КАЛО'ШНІ толькі мн., тое, што калашыны. Во, папускаў калошні (Станькаў, Раг.). КАЛПА'К м. частка печы (верхняя). Калпак быў непадзвіжным (Баравікі, Светл.). КАЛУЖАНKA (калужынка) ж. кошык. Ой якія добу 'рыя яблыкі стаяць у калужанцы. У цябе новая калу-1 жынка такая харошчая (Буйнавічы, Маз.). КАЛУ'ЖЬІНА ж. лужына. У калужыны жабы развяліся (Астрагляды, Браг.). Параўн. калюга, калюжа, калюжына.. КАЛЬГМ м. хабар. Ну як, сянні калым добрэй садраў? (Быч, Карм.). КАЛЫМАТА ж. калёсы. 3 калымагай толькі ездзіць у лес (Норкаўшчына, Карм.). Параўн. калясшк. КАЛЬГОКА I ж. калыханка (дзіцячая). Калыску лавесілі на кручок (Р.-Шлягіна, Ветк.); У калысцы дзіця ляжала (M. Аўцюкі, Калінк.). КАЛЫ'СКА II ж. агрэх. На полі ў цябе асталася калыска (Пучын, Браг.). . КАЛ ЮТА ж., тое, што калужына. Пад вакном цэлая калюга пасля ночы паявілася (Буйнавічы, Маз.). Ішла ўвечары ды ў калюгу ўлезла (Асінаўка, Чач.); Пройдзе .дождж, то калюгі на вуліцы будуць стаяць цэлую нядзелю (Белы Пераезд, Петр+Быч, Карм.; Неглюбка, Ветк.; Ручаёўка, Лбеўск.). Параўн. калюжа, калюжына. КАЛЮ'ЖА ж:, тое, што калужына. Гэтая калюжа ні