колі i не высыхае (Піркі, Браг.); Каля нас стаіць цэлая калюжа, што нельга прайді (Макарычы, Петр.+Араўі'чы, Хойн.; РучаёўКа, Лоеўск.). Параўн. калюга, каліожа, калюжына. : КАЛЮ'ЖЬША ж., тое, щто калужына. На вуліцы поўныя калюжьшы вады (Холмеч, Рэч.). Параўн. калюга, калюжа. КА'ЛЮШАК м. кілішак. Дай калюшак на стол (Радкоў, Акц.). Параўн. кёлюшка. КАЛЯДАВА'ЦЬ незак. хадзіць па дварах i спяваць калядныя песні. Хадзілі раней калядаваць (Дуброва, Петр.). КАЛЯ'ДНІКІ толькі мн. выканаўцы (калядных neсень). А ўвечары каляднікі ў вокны стукаюць i песні'пяюць (Аравічы, Хойн.). КАЛЯ'НЫ прым. цвёрды. Каляны гэты рушнік (Бабовічы, Гом.). КАЛЯСА'ЙКА ж., памяти, да калесо. Ідзі зрэж калясайку (Астрагляды, Браг.). Параўн. калясо, кацёлка. КАЛЯСНІ'К м., тое, шго калымага. Купіў адзін каляснік сена (Пясчанікі, Жытк.); На калясніку сена, салому вазілі толькі летам (Баравікі, Светл.+Прудок, Калівк.; Хвойнае, Хойн.; Хізы, Веш.). КАЛЯСО' I н., тое, што калесо. Калёсы ўжо паспелі (Баравікі, Светл.). Параўн. калясайка, кацёлка. КАЛЯСО' II н. фігура (танца). Стануць у калясо, перакружацца i зноў разайдуцца (Баравікі, Светл.). КАЛЯ'ЦЦА незак. пэцкацца. Годзе табе каляцца ў гэтай калюзе (Буйнавічы, Маз.). KAMAKI' толькі мн. пюрэ (бульбянае). Камакі з салам — мая любімая яда (Дзівіжкі, Ельок.); На вячэру наварылі камакоў (Запясочнае, Лельч.+Грабаў, Петр.; Стараселле, Добр.; Уваравічы, Б.-Каш.). Параўн. камам, камы, камячынкі, каўма, каўмакі, комікі, комка. KAMA'M м., тое, што камакі. Дай я зраблю камам (Камаровічы, Петр.). Параўн. камы, камячынкі, каўма, каўмакі, ко.мікі, комка. КАМБАЛА' ж., перан. чалавек (блізарукі). Вунь камбала тая на двор вышла (Халочча, Чач.). КАМЕ'ДНА прысл. смешна. Як камёдна гамоняць у іншых вёсках (Піркі, Браг.). КАМЕНАЛО'МНГК м„ бат. мінушкі. Каменаломнік тут рэдка страчаецца (Марозавічы, Б.-Каш
Дадатковыя словы
kamam, араўічы, калюжьша, каляснікў, калўжына, камедна, каменаломнгк, песніпяюць, петр.+ара^і
8 👁