КАЛАШНГК м., тое, што калачык. На акне стаідь вунь калашшк (Буйнавічы, Лельч.). КАЛАШЫ'НЫ толькі мн. калошы. Калашыны ў штанах вельмі ж шырокія (Багданавічы, Карм.); А забіць цібе радзіміц! Калашынц ў штанах новых павымазваў у гразь (Асінаўка, Чач.). Параўн. калошні. КАЛДАБА'НЯ ж. калдобіна. У калдабані бабы бялт лё сціраюць (Бабовічы, Гом.). Параўн. калдобух. КАЛДО'БУХ.м., тое, што калдабаня. Машыны паўразаюць ямы, вось вам i калдобух (Ручаёўка, Лоеўск.). КАЛДУ'НI м. 1. вядзьмар. Хведар — каддун не' інакш (Неглюбка, Ветк.); Я так баюся етага старога калдуна (Халочча, Чач.); Калдуны — ета, гаво.раць, есць (Холмеч, Рэч.); 2. гульня. Давайце у калдуна згуляем (H. Гута, Гом.). КАЛДУ'НII м. кулін. бульбянік. Яна палажыла на талерку к'алдуна (Уваравічы, Б.-Каш.); Дай мне адзін толькі калдун (Забалацце, Раг.). Параўн. кандобік, кандыбаль. КАЛДУ'ХА ж. чараўніца. Не хадзі ты, дзетка, к калдухам, бо шчасце атаб'юць (Холмеч, Рэч.). КАЛЕ'ЙКА ж. 1. чарга. Сваха, мая калейка каля цябе (Буда, Рэч.); 2. чарга (пасвіць жывёлу). Заўтра трэба калёйку атіпасцідь (Камаровічы, Петр.). * КАЛЕ'НА н. 1. калена (нагі). Можа калёна баліць таму, што ты яго ўдарыў (Багданавічы, Карм.); Я раз пабіла калёна, што не магла хадзіць (Баравікі, Светл.); 2. калена (на сцябле раслін). Ето такая яаросля на траве, вона i завецца калёно (Падварак, Лельч.); У кожнай травіны ё калёны (Халочча, Чач.); 3. фігура (кадрылі). У кадрылі ёсць першае калёна, другое калёна i трэцяе (Хізы, Ветк.); Калёны ў танцах розныя бываюць (Забалацце, Раг.); Кадрэлю танцуюдь на пядь калён (Кароткавічы, Жлоб.). КАЛЕ'ННЯ зборн. цаліна. Лі Валосаўскага лесу тады было адно калёння. Дык мы тоя калёння распахал! i пасеялі проса (Палессе, Чач.). КАЛЕСНЯ' ж. прылада (для вырабу колаў калёс). Калесня була тады, як калёсы дзелал! (Холмеч, Рэч.). КАЛЕСО' н. кацёлка (сланечніка). Сарока сядзе на калесб i клюе, дык мы абвезалі іх (Бывалькі, Рэч.); У. колесе семкі такія буйныя (М- Аўцюкі, Калінк.)- Параўн. калясайка, калясб I, кацёлка