ша начынае двісці, i такі прыемны пах стать кругом (Саўгасная, Б.-Каш.). КАЛАМУ'ТНІК м. ашуканец, падманшчык. Хваця табе, каламутніку, размусольваць тут ' (Буйнавічы, Маз.). КАЛАНІ'ЦА ж. каламазь. Летам яна, ета каланіца, яшчэ добрая, a зімой як замерзне, хоць трактарам зварухай (Быч, Карм.). Параўн. каломазь. КАЛАНТЬГРА ж. сварка. Такая калантыра ў хаде (Грушаўка, Hap.)КАЛАСАВІ'К м. грыб. У жніво растуць каласавікі (Барталамееўка, Ветк.). КАЛАСАВГНА ж. адыходы (пасля малацьбы). Атходы послі маладзьбы называюдь каласаві'на (Стаўбун, Ветк.). КАЛАТНЯ' ж., кулін. калатуша. Калатню зварым луччай заўтра (Залессе, Чач.). КАЛАТУ'ШКА ж. 1. таўкачык (для збівання масла). Калатушка недзе закінулаея (Грабаў, Петр.); Зламалася калатушка, німа чым масла збіць (Неглюбка, Ветк.); 2- малаток (драўляны). Калатушка ў плотніка, a кіянка ў столяра (Суткоў, Лоеўск.); Прынясі з хаты калатушку (Майскае, Жлоб.Ц-Залессе, Чач.; Камаровічы, Петр.; Наеовічы, Добр.). Параўн. кіёк I у 3 знач., кіянка, краставіна, круг IV. КАЛАЦКЦЬ незак. 1. малаціць. Калаці'ць жыта — справа нялёгкая (Багданавічы, Карм.); Кладуць снапы i калоцяць цэпам (Баравікі, Светл.); 2. трэсці (кулі, caёавіну). Кулі нада калаціць (Марозавічы, Б.-Каш.); Снапы калоцяць, штоб йазвязываць у кулі (Літвінавічы, Карм.); Узаўтры ў калгасі будуць калаціць сад (Даманавічы, Калінк.); Калаціць яблыню не трэба (Дуброва, Петр.); Яблыкі калоцяць, калі поспеяць (Ручаёўка, Лоеўск.); 3. растрасаць (гной, сена). Давайця пачнём ужо калаціць гной. Сённі ceўa калацілі (Літвінавічы, Чач.); 4. перан. трэсці (npa ліхаманку). Ліхаманка яго калоціць (M. Аўцюікі, Калінж.); Усю ноч сына калаціла (Піркі, Браг.+Бабовічы, Гом.; Буйнавічы, Лельч.; Хутар, Светл.). КАЛА'ЧЫК м., бат. кветка (хатняя). Калачык еты вон у Варкі e (Піркі, Браг.). Параўн. калашні'к. КАЛАЧЬГНКА ж. амлет. Сянні здзелаю калачынку на снеданне (Быч, Карм.). Параўн. каўзулля, колотуша. Ш
Дадатковыя словы
ce^a, каламўтніку, каласавіна, калатўш, калатўшка, калашнік, калб, калбмазь, калбцяць, каўзўлля, колотўша
12 👁