ЗЫіК м. авадзень. Уляцеў зык у хату i хлопца ўзбудаіў. Ох ł больна кусаюцца етыія зыіюіі (іКароткавічы, Жлоб.) ЗЫКАВА'ЦЬ незак. гізаваць. Каровы сёння як зыкуюць — надвор'е жаркае (Багданавічы, Карм.); Калі зыкуюць, дак хіба ж іх астановіш (Бабовічы, Гом.+Навінкі, Калінк.; Хізы, Ветк.). ЗЬГМСІК м. выступ у коміне. На зьгмсіку звычайна мыла ляжыць (Заба'лацце, Раг.). ЗЫ'НУЦЬ зак. пабегчы. Пленнікі як зынулі сюды ўцякаць (Палессе, Чач.). ЗЫФ м. жар. Возьмі ковеню да загрэбі зыр (Беразнякі, Грабаў, Петр.). ЗЫФіКА прысл., тое, што зурка. Цепер на нашой печы так зырко, што не ўседзіш (БеразнякІ, Жытк.+Камаровічы, Петр.; Макарычы, Петр.). , ЗЫФКАЦЬ незак. глядзець. Мне дак i зыркаць нільзя (Востраў, Par.); Зыркаюць цэлую ноч пад вокнамі (Пракопаўка, Добр.). Параўн. зырыць. ЗЬІФЫЦЬ незак., тое, што зыркаць. Hy, чаго зырьші на мяне.' або даўно не бачыў? (Балсуны, Ветк.). ЗЬІСК м. іск. Зыск зірабіў, бо будзеш маўчаць, дак i забудзе, што пазычаў (Марозавічы, Б.-Каш.). ЗЮЗЮ'КАЦЬ незак. крычаць. Це зюзюкай на ўсю вуліцу (Шэрахаў, Б.-Каш.). ЗЮ'ЗЯ ж., дзіцяч, холад. А на вуліцы зюзя, сынок (Неглюбка, Ветк.+Барав1іікі, Светл.; Новая Гута, Гом.; Зарэчча, Жлоб.; Прудок, Светл.; Холмеч, Рэч.). ЗЯБЕ'Р м., бат. трава. Зябёр — ета простая трава, можа для каго й прыгожая (Гадзілавічы, Жлоб.). ЗЯ'БРЫ толькі мн. жабры. 3 кручка бяры асцярожна, за зябры, ды глядзі каб рыба не ўпала зноў у раку (Kaроткавічы, Жлоб.). ' ЗЯЗКУЛЬКІ толькі мн., бат. цяцюшнік, Зязюлькі-ў сенакосе растуць, розавенькім цвітуць i сівенькія бываюць (Баравікі, Светл). ЗЯКРА'Тбі npbiM. лупаты. Зякраты, як бацька, а натура маці (Перароў, Ж ыж.); На сваіх дачок сварыцца, лае іх: «Чаго, закратые, вылупілісе?» (Црудок, Калшк.). ЗЯЛЕ'ПУХІ толькі мн. буякі (зялёныя). Зялёпухаў багата шчэ расце кругом (Стаўбун, Ветк.). ЗЯВА' ж., тое, што зева. Ты ж чоўнік цяіпер ў зяву закідай (Харомцы, Акц
Дадатковыя словы
забалацце, зыкаваць, зыкў, зынуць, зюзюкаць, зябер, зявў, зякратбі, зялепухі, зўрка, кўюць, надворе
6 👁