ЗНГЦІЦЦАII зак. скруціцца. Еж, калі войдзеііі, зніцідда i сядзіць ціхенька (Баравікі, Светл.). ЗНГЦІЦЦАIII зак. вырасці без пладоў. Бульба мая ў дяню зніцілася (Шарпілаўка, Гом.). ■ ЗНО'ШВАЦЬ незак. выпіваць. Дзет багата гарэлкі зношвае (Быч, Карм.). ЗНУШЧА'ЦЦА незак. здзеквацца. Да годзіві з ёго знушчалысь. іЗон i так лэдь стоіт на ногах (Грушаўка, Нар.). ЗНЯБЫЦЦА'зак. I. выбіцца з сіл. Сягодні яна выбілася з сіл, зусім знябылася (Прудок, Светл.); 2. пахудзець. Пабуў мала, a звябуўся як (Тульгавічы, Хойн.). ЗНЯВЕФЬІЦЬ зак., тое, што знехтаваць. Хоць бы яго там не знявёрылі (Тульгавічы, Хойн.). ЗНЯЛЮ'БЕЦЬ зак. надакучыць. Знялюбела ёй ужэ ўе| ета (Стаўбун, Ветк.). . ЗНЯЧЭ'УКУ прысл. нечакана. Знячэўку даЎ па плячу, а той ад страху прысеў (Перароў, Жытк.). ЗНЯЧОТАЦЬ зак. аслабець. Не рабі нічога, ета знячогала зусім, а не сядзіць на меоцы (Навасёлкі, Петр.). ЗО'ЛЬНА прысл. золка. Сёння ўжо зольна на двары, як у восень (Балсуны, Ветк.). ЗО'ЛЬНІК м. адбелка. Послі зольніка бяллё стала, як бумага - (Чачэрск.). ЗО'НЦІК м., бат. суквецце. Зонцікі на моркві растуць. У зондіках насенне мормвы (Забалацде, Раг.+Залессе, Чач). ЗО'ПКА ж. торба (аброчная). Ужэ паелі коні авёс з зопкі (Запясочнае, Маз.); Насыпала поўную- зопку сечкі каню i пайшла ў хлеў (Буйнавічы, Лельч.). ЗОФАЧКА ж., бат. рамоеак. Красіва цвятуць зорачкі (Капань, Рэч.). ЗОФКІ прым. зорны. Зоркая пагода — ето, калі на небе німа хмар i зоркі пляшуць (свецяцца) (Аравічы, Хойн.). ЗРЭ'БНЬІ прым, суравы. 3 зрэбнага палатна мяшкі шыюць. Зрэбный ніткі грубыя, таму i палатно тоўстае (Баравікі, Свётл.); Ca зрэбных нітак колісь сарочкі ткалі (БаравііКі, Светл.+Майскае, Жлоб.; Марозавічы, Б.-Каш.; Пагоннае, Хойн.). ЗУБАСКА'ЛІЦБ незак. смяяцца. I чаго ён зубаскалііць? Зубаскалііць, зубаекаліць, а работу знае (Белы Пераезд, Петр.). І