ся з пляменнікам i ні шагу адзін без аднаго (Палессе, Чач). ЗМА'ЛКУ прысл. з дзяцінства. Яна ў мяне змалку такая сарамлівая (Васільеўка, Гом.). ЗМАРО'ЗІЦЬ зак., тое, што злапузніць. Што ты змарозіў, што цябе ніхто не паняў? (Крыўск, Раг.+Горваль, Рэч.). ЗМАТА'ЦЬ зак., перан. з'есці. Што ты сядзіш, я ўжо свайго змотала (Грушаўка, Hap.). ЗМАХА'ЦЬ зак. зрабіць. Мы з ім змахалі багата за дзень (Вітлін, Раг.). ЗМЕ'ЙКА ж. пілка. Для школы купілі многа змеек, дак я адну сабе ўзяў (Чырвоная Буда, Добр.). ЗМЕ'ІП м., толькі адз. мука (сумесь ячменю i грэчкі). Раней, каб болей мукі было, рабілі змеш. Ета калі змяшаць ячмень i грэчку i змалоць, от табе i змеш (Дзям'янкі, Добр.). ЗМё 'ТАК м., толькі адз. снег (апошні). Калі эіма канчаецца i як змітая ўжо паследні сьнег — кажуць змётак ета ў(Палессе, Л ач.). ЗМІКІ'ЦІЦЬ зак. скеміць. Добро, што тая дзеўка зьмікіціла хуценька, у чым тут дзело (Аравічы, Хойн.); Бач, Ганна хутчэй змікіціла, чым Ніна (Белы Пераезд, Петр.). ЗМУ'ЛІЦЬ зик. сцерці. Так змуліла нагу, што не магу хадзіДь (M. Аўцюкі, Калінк.). ЗМУ'СЦІЦЬ зак. спакусіць. Сатана змусьціць ясна сакала (Сямінаўка, Раг.). ЗМЬІ'ЙКІ. толькі мн. вада (пасля сціркі). Пяць вядзёр змыяк вынесла (Чачэрск.). Параўн. змылкі, змыўкі. ЗМЫ'ЛКІ толысі мн., тое, што змыйкі. Змылкі, кал! трохі чыстыя, ня нада выліваць, мост памыям, толькі спускаць нада чыстай вадою (Касцюкоўка, Гом.); Добра будзе ў змылках пазаліць (Навасёлкі, Петр.). Параўн. змыўкі. ЗМЫ'УКІ мн., тое, што змыйкі. Злей-ка гэтыя змыўкі, толькі не сюды, a ў гарод (Марозавічы, Б.-Каш.-(-Бабовічы, Гом.; Багданавічы, Карм.; Лучын, Раг.; Прыбыткі, Гом.; Хізы, Ветк.; Холмеч, Рэч.). Параўн. змылкі. ЗМЬГЦЬ зак., перан. украсці. Ня ўопееш разьвесіць, як шычас змыюць (Быч, Карм.). ЗМЫЧО'К толькі адз. пара (паляўнічых сабак). Быў у мяне такі змычок (Піркі, Браг.+Баравікі, Светл
Дадатковыя словы
дзямянкі, зесці, зйк, злапўзніць, змарозіць, зматаць, змахаць, змейка, змеіп, змуліць, змусціць, змыукі, змьійкі, змікіціць, змўліла, змўсьціць, рбзіў
5 👁