мі). У засені хаваюць дровы ў нас ад дажджу i снегу (Крынкі, Рэч.). ЗА'СЕУНІ толькі мн■ пачатак сяўбы. Трошкі яшчэ пацяплее, дай засеўні пачнуцца (Ломыш, Хойн.). ЗАСІ'ДКА ж. засада. Зрабіў засі'Дку, думаў, што-небудзь уб'ю, дык дзе там! (Баравікі, Светл.); О, ета добрая засідка: дзень сядзець (Стаўбун, Ветк.). ЗАСІ'ЛІЦЬ зак. 1. зачарэпадь. Засіль ба там у бодцы квасу (Асінаўка, Чач.); Вазьму каромысел i пайду ваду засілю (Палессе, Чач.); 2. закінуць. Ты б засі'ліў за плечы i прынёс (Шылавічы, Б.-Каш.). ЗАСКА'БЩЬ зак. застраміць. Ламала лазу i заскабіла палец, цяпер ена стала нарываць (Бабовічы, Том.); Заскабіць нагу нядоўга, а вось папробуй выцягнуць скабку (Марозавічы, Б.-Каш.+Піркі- Браг.; Пярэдзелка, Лоеўск.). ЗАСКА'ЛЕНЫ дзеепрым. прыжмураны. Чаго стаў i глядзіш заскалены, ідзі працуй! (Запясочча,' Жытк.). ЗАСКА'ЛЩЬ зак. прыжмурыць. Заскаліць вока i стаіць (Запясочча, Жытк.). ЗАСКАРО'ДЗЩЬ зак., перан. выручыць. Сотні тры — чатыры заскар6дз?ць у карман не пашкодзіла б (Палессе, Чач.). ЗАСКВАФКА ж., тое, што задабра. Як няма мяса, дак заскварку робяць з сала (Холмеч, Рэч.). Параўн. затаўка. ЗАСЛА'БЦІ зак., тое, што забурыцца ў 2 знач. Набрэша, што заслабла, а сама здорова, як кабіла (Грушаўка, Нар.). Параўн. захіндрычыцца. ЗАСЛО'МКА (заслонка) ж. засланка (у пены). Заслонка ўпала, па йазе ўдарыла (Багданавічы, Карм.); Возьмі, донька, да пабелі засломку (Вуглы, Нар.). ЗАСЛЯШ'ЦЦА зак. зажмурыцца. Ето як зажмурыўся, то ў нас кажуць засляшуся (Аравічы, Хойн.). ЗАСЛЯПГЦЬ зак. абдурыць. Ці яна каго засляпщь хоча? (Палессе, Чач.). ЗАСМА'ЧЫЦЬ зак., кул., тое, што запрэгчы. Сала трохі було, дак заомачыла тоўчанку. А як мяса нііма, дак салам заомачу (Шарділаўка, Гом.). ЗАСНАВА'ЦЬ зак. 1. цясл. аснаваць. Учора ўжо заснавалі Антону новую хату (Дзвіжкі, Ельск.); 2. ткац. пачаць снаваць. Учора заснавалі тры губкі толькі (За-' рэчча, Жлоб