ЗАКГРХАЦЬ зак. закашляць. Пабегаў голы i закірхаў (Палессе, Чач.). ЗА'КЛА н. месца (у вуглу плота). Закла ўсэ зарасло крапівой, навот плота не відно (Грушаўка, Hap.). ЗАКЛАДА'НКА ж. посцілка. Ох, калісь ткалі красгвыя закладанкі, у мяне няма ні адной, а то б я вам паказала (Забалацце, Раг.). ЗАКЛА'ДКА ж. складка. Чаго ты зрабіла такую закладку вялікую (Харомцы, Акц.). ЗАКЛА'ДЗІНЫ толькі мн. пачастунак (цесляроў), Учора закладзіны зрабілі (Халочча, Чач.); У нас на трэцім вянку п'юць закладзіны i грошы ў вугал кладуць (Стаўбун, Ветк. + Дзёрнавічы, Нар.; Кароткавічы, Жлоб.). ЗАКЛА'СЦІ зак. 1. аснавадь. Заклалі подруб, а цяпер работа весялей пойдзе (Халочча, Чач.); 2. залажыць. Як залажыла ў горле, дык нечым было дыхаць (Піркі, Браг.). ЗАКЛЮГА'ЦЬ зак. закульгаць. Ты глядзі, як яна заклюгала т(Хароішаўка, Доб)р.). ЗАКЛЯ'КНУЦЬ зак. I. здранцвець. Без подушкі заклякне голова, зацячэ i зробіцца прутам (Грушаўка, Нар.); 2. замёрзнудь. Так холадна ў хаце, шо вада заклякла ў вядрэ (Шарпілаўка, Том.). ЗАКМЕ'ЦЩЬ зак. заўважыць. Я й не закмёділа, як каровы ў двор зайшлі (Будкі, Нар.). ЗАКО'БАЦЬ зак. захаваць. Усё закобала на печку, што не знайшла i сваёй хусткі (Заспа, Нар.). ЗАКСУВАНКА ж. дзіцяч. гульня-ховаінка. У нас у егу закованку й век гуляюць. Той, хто знайшоў — закоўвае, стукае па лаўды i крычыць: «Кую-кую!» (Пясчанікі, Жытк.). Параўн. застукала. ЗАКО'МШ м. прамежак (паміж комінам i сцяной). У закомін лучыну ўсё клалі раней (Бабовічы, Гом.). Параўн. закомінак. ЗАКСУМІНАК м., тае, што закоміін. На зажбімінак лаДЫЖКІ ікладоім (Марозавіічы, Б.-Каш.). ЗАКО'МКА ж. замок. За хату ты ня бойся: я закомку павесіла (Буйнавічы, Маз.); Я павесіла закомку на лямку, *а хтосьці вышмыргнуў (Крупка, Маз.). ЗАКО'Т м., тое, што закат. У маёй печы добры закот (Уваравічы, Б.-Каш.). ЗАКОЧГА ж. 1. тое, што забойка II. Закота i ў хаце i
Дадатковыя словы
закбмку, закбміін, закбт, закбта, закладанка, закладка, закласці, заклюгаць, заклякнуць, закмецщь, закобаць, закомка, закомш, пюць
8 👁