паймалі ў жыце, дак доўга жыло (Засінцы, Ельск.). Парами. зайчанок. ЗАрІЧЫ'ХА ж. самка (зайца). Зайчыха толькі адзін раз кормя зайчонка, як народзіць (Патапаўка, Б.-Каш.). Зайчыху трудна паймаць (Шарпілаўка, Гом.). ЗАКАБО'ША ж. умяціна. Іван, на-тка во етую закаббіду выгні, а то мяшае (Быч, Карм.). ЗАКАБУ'НІКІ толькі мн. кпіны. Падкіне ўсякіх закабунікаў (Быч, Карм.). ЗАКАДУ'ІІІНА прысл. старанна. I рабіць закадушна рабіла (Палессе, Чач.). ЗАКА'Л м. загар. Увесь ад закалу чорны, як галка (Астрагляды, Браг.). ЗАКАЛЁ'НЬІ прым. люты. Гэтую ноч такі закалёны мароз быў, мо градусаў 40 (Перароў, Жытк.). ЗАКАМЕ'ЛІСТЬІ прым. з тоўстым камлём. О, еты ствол закамёлісты (Баравікі, Светл.); А ў нас закамёлісты кажуць на ствол з тоўстым камлём_ (Канатоп, Нар.). ЗАКА'Т м. скляпенне (у печы). Як хочаш спекці хлеб, дак натапі печ так, каб, закат накаліўся' (Любань, Б.-Каш.). Параўн. закод. ЗАКА'УРАТА ж. манжэта. I вышываныя былі закаўраты (Р. Марымонава, Гом.). Параўн. закаўратак. ЗАКА'УРАТАК м., тое, што закаўрата. Закаўратак у дябе маленькі еты івыйшаў, ты ж роўньія рабі (Харомцы, Акц.); I вышываныя. былі закаўраткі (Р. Марымонава, Гом.). ЗАКАЦКЦЦА I зак. заходзіць (пра сонца). За горку 'ўжо закащлася, можна i дадому іці (Насовічы, Добр.). ЗАКАЦГЦЦА II зак. рассмяяцца. Мы i закаціліся ад смеху (Пракопаўка, Добр.). ЗАКАЦГЦЬ зак. закасадь. Закаді калошы, а то замочышся (Піркі, Браг.). ЗАКГДАНЫ дзеепрым. недагледжаны. У яе заўсёды тое дзіцё закщанае (Тульг.авічы, Хойн.). ЗАКГДАЦЬ зак. уакападь. Ужэ пара заікідаць грады, бо пацяплела (Даманавічы, Калінк.); Увесь дзень грады закідала, дык спіна баліць (Халочча, Чач.+Баравікі, Светл.; Гармавічы, Жлоб.; Забалацце, Раг.; Капараўка, Рэч.; Марозавічы, Б.-Каш). ЗАКІДУ'ШКА ж. прылада (рыбалоўная).ў Закідушка з кручкоў робіцца (Піркі, Браг.); На закідушку добра ловіцца рыба (Багданавічы, Карм.+ Каранёўка, Гом
Дадатковыя словы
бўнікаў, зайчанбк, закабоша, закабунікі, закадуіііна, закалёньі, закамелістьі, закаурата, закауратак, закбд, закідўшка, закідўшку, зарічыха
6 👁