ЗА'ДАРГА ж. край (чаго-небудзъ). Глядзі, а то ўпадзе ўдюг, стаіць на задарзе (Хвойнае, Хойн.). ЗА'ДАУЖ м. душнік. Задаўж на ноч адкрываюць, каб паветра пчолам даць (Холмеч, Рэч.). ЗАДРАТАВА'ЦЬ зак. уцягнуць (дрот у лыч). Задратоўваецца парася, якое рые. Уцягнуць у лыч дроцік, кальцо, яно i не рые (Завайць, Нар.); Трэба хіба пазваць суседа, каб задратаваў парася (Дзвіжкі, Ельск.). ЗАДЖУБА'СЩЬ зак. зашыць. Ну i заджубасіла! (Палессе, Чач.). ЗАДЗЕ'ЛАЦЬ зак. запэцкаць. Дзе ты так кэпці задзёлаў? (Баравікі, Светл.). ЗАДЗГРА аг. чалавек (задзірлівы). Задзіра, пабіцца яму дай, хлебам не кармі (Халочча, Чач.+Баравікі, Светл.; Марозавічы, Б.-Кащ.; Піркі, Браг.; Холмеч, Рэч.). Параўн. задзірава, задзірака. ЗАДЗІРА'ВА аг., тое, што задзіра. Ну i задзірава еты Іван: ідзець i нікога не прапусціць (Хізы, Ветк.). Параўн. задзірака. ЗАДЗІРА'КА аг., тое, што задзіра. Такога задзіраку ўсебаяцца (Церахоўка, Добр.). ЗА'ДРАЖКА (задрыжка) ж. аканіца. Задражку ведер сарваў, нада паставіць на месца (Маркавічы, Гом.); Зачыні задрыжкі на ноч, а то вецер прама ў вокны, холадна будзе спаць( Шарпілаўка, Гом.+Заспа, Рэч.; Heглюбка, Ветк.). ЗАДУ'ШНЫ прым. прашы. Такі задушны, што прыкpa робіцца (Крыўск, Б.-Каш.). ЗАЖА'ЛЕЦЬ зак. смаліць. Каля агню грэліся, дык i не прыкиеціў, як зажалела целагрэйка збоку (Заспа, Рэч.+Задуб'е, Раг.; Шарпілаўка, Гом.); ЗАЖА'РКА ж., тое, што задабра. Мяса, наверна, пажалела, зажарка рэдкая сёння (Ст. Рудня, Жлоб.); Без зажаркі суп нясмачны (Церахоўка, Добр.), Параўн. заскварка,затаўка. ЗАЖА'РАНЬІ дзеепрым., кул. запраўлены. Есьце, дзеўкі, суп у мяне смачны, зажараны (Аравічы, Хойн.). ЗАЖА'ТАК м. сноп (першы зжаты). Зажатак прынесла i паставіла на прызьбе: «Няхай, кажа, yce бачаць, што жаць пачалі!» (Бабовічы, Гом.). Параўн. зажынак. ЗАЖМЕ'НІЦЬ зак. намазоліць, натрудзіць. Зажменіш, бывала, рукі за дзень, баляць, ды яшчэ i мазолі (Хізы, Ветк.+Грушаўка, Hap
Дадатковыя словы
задарга, задауж, заджубасщь, задзелаць, задражка, задратаваць, задубе, задўшны, зажалець, зажараньі, зажменіць, прыкйеціў
15 👁