Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

ЗАГРА'ЗЕНКА ж, мурза. Вымый шыю, вечна ты ходзіш загразенкай (Антонаўка, Добр.). ЗАГРАЗЯ'НСКІ ирым. запэцканы. I чаму ты ходзіш такая загразянская (Івашкавічы, Петр,). Параун. замазурысты, замызганы. ЗАГРО'Б м. вір. Загреб называюць таму, што ён крудіць i заграбае, трэба добры плавен,- штоб вуплуў (Ара'вічы, Хойн.); Дзевачка Юліна паіпала ў загроб (Шартілаўка, Гам.). ЗАГРО'Б KA ж. засыпание. Пасеяла на градзе гуркі, зрабіла загробку радоў (Халочча, Чач.-f Баравікі, Светл.). ЗАГРУ'БКА ж. месца (за грубкай). У загрубку мы кладом дровы, трэскі (Асінаўка, Чач.). ЗАГРЭ'БКА ж. капец. Ты ўсё прыбядняешся, a ў самой поўная загрэбка з бульбай (Балсуны, Ветк.). ЗАГРЭ'ХА ж. агрэх. Загрэха — ета нядобра, загрэхі' застаюцца як плуг плоха паша, ці не можа чалавек пахаць (Баравікі, Светл.). 1 ЗАГУБГЦЬ зак. згубіць. Загубіла грошы ўчора, дак от галасіла (Перароў, Жытк.); Загубілі карову, то пайшлі гуртам шукаць (Пясчанікі, Жытк.). ЗАГУГУ'ЛЯ ж,, кул. бабка (з бульбы). Загугуля — бабка бульбяная, што ў печы варыцца (Касцюкоўка, Гом.). ЗАДА'БРА ж., кул. прыправа (да стравы). Дак ета ж i мяса, i сала, i ліст лаўровы,— усё ў месці задабра (Хізы, Ветк.). Параўн. зажарка, заскварка, затаўка. ЗАДАБРЬГЦЬ заккул. заправіць, Варам усё абліла, да ў чугунок, да задабрыла i смачна так (Палессе, Чач.). ЗАДАВА'КА аг. ганарлівец. Не гарадзі-ка ты лішняга тут, усе знаюць, што ты задавака первай маркі (Aciнаука, Чач.); Гэнты Акінчыц такі задавака, што смех сказаць, як ён не ў нас радзіўся (Багданавічы, Карм.+Баравікі, Светл.; Кароткавічы, Жлоб.; Марозавічы, Б.-Каш.; Халочча, Чач.; Холмеч, Рэч.). ЗАДАВА'СТЫ прым. ганарлівы. Ох i задавасты ў cyседа хлопец меншы (Каравацічы, Рэч.). ЗАДАВГЦЦА зак. павесіцца. Во Даша, зямля ёй пухаім, на хату палезла, во ж кіі зачаіпіла за шыю i задавілася (Хізы, Ветк.). ЗАДАЛЕГО'ДЗЬ прысл., тое, што загадзей. Я«а цяпер задалегодзь выбрала картоплі (Перароў, Жытк