Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

забурылася (Быч, Карм.); 2. упасці. Ляксей, ета ж тэй, што забурыўся, як йшоў на мосціку (Быч, Карм.). ЗАБУРЫ'ЦЦА II зак. захварэць. Я забурылася страшэнна i во ляжу (Быч, Карм.). Параўн. занягожаць, занядужаць, занякволіцца, заплашаць, заслабці, захіндрычыцца. ЗАБУРЬГЦЬ за к. паваліць. Ты сагніся, дак я цябе забуру (Быч, Карм.). ЗАБЬІ'ЦЦА зак. I. выпасці з памяці. Памяці няма ўжо, дак заібыўся (Шаршлаўка, Гом.); 2. заснуць. Я так намаялася за дзень ды й ноч, думала, што за стадом заv будуся (Быч, Карм.). ' ЗАБЯГА'ЙЛАУКА I ж. закусачная. Бяжы ў забягайлаўку, а то хіутка зачыніцца (Камаровічы, Петр.); Мой у забягайлайку пабег (Востраў, Par.). ЗАБЯГА'ИЛАУКА II ж. перан, пляткарка. Hy i инвестор ў цябе, за ранак аббегае ўсе хаты, екась забягайлаўка. Да не х'адзі ты да яе, яна ж забягайлаўка (Грушаўка, Вето.). ЗАБЯЛЯ'ЦЬ незак. світаць. Ужэ на дзень забяляе (Аравічы, Хойн.). ЗАВАДЗІ'ЛА толькі адз. зачыншчык. Завадзілай у намыла старая Алена (Марозавічы, Б.-Каш.). ЗАВА'ДЗІЦЬ зак. зашкодзіць. Майму Пятру ад яблык завадзіла (Хільчыцы, Жытк.+Дзвіжкі, Ельск.). ЗАВА'Л м. закругленне (ляза пры няправільным тачэнні). Не ўсякая сякера мае завал, другому майстру аддасі натачыць, дык ён заваліць, а як завал у сякеры — нічога не перасячэш (Баравікі, Светл.+Хракавічы, Браг.). ЗАВАЛАКАТДЬ незак. зацягваць (нітку). Не бачу ўжо, важко завалакаць нітку ў іголку (Аравічы, Хойн.). ЗАВАЛАЧЫ/ЦЬ зак. забаранаваць. Пятро, трэба завалачыць жыто (Аголічы, Петр.+Ручаёўка, Лоеўск.). ЗАВА'ЛІНА ж. 1. надруба, фундамент. Івану ўжо заіваліііны паклалі; калі таік будуць іраібіць—хутка адцрохаюць хату (Баравікі, Светл.); 2. прызба. Заваліна засыпаецца пірсой (раней настрой з лёну), a тады доскамі аббіваюць, i ў хаце цёпла, a сонца прыпячэ, дык пасядзець на заваліне можна (Косаль, Карм;). Параўн. загаваліна, зугаліна, зугваліна. ЗАВАЛКУШЧЫ прым. абы-які, нягодны. Нейдзе завалюшчы пранік буў (Прудок, Калінк.-f Задуб'е, Раг