ЗА'ВАНЬ ж. вада (стаячая). У нас на стаячую вадуў такіх сажалках, што атходзяць убок, ат рэчкі, гаворуць— завань (Палессе, Чач.). ЗАВАФАМ прысл. запар. Заварам два гады ездзіла лячыцца — i ніякага толку, баліць усё роўна (Лучыды, Петр.). ЗА'ВАРАТ м. заварот. От калі разварочваецца араты с плугам у канды загона — ета заварат (Бабовічы,Том.). Параўн. заварацце. ЗА'ВАРАЦЦЕ н., тое, што заварат. Даедзь да заварацця i стой, покуль мы бульбу пакідаем (Неглюбка, Ветк.). ЗАВА'РНІК м. чайнік (для заваркі чаю). Як ты заварнік іпабііла? Варта; голову эняцы (Заходы, Лельч.). ЗАВАРСАўЦЬ зак,, гое, што заібаіроаць.! Заварс)а]ю/ лапці, найду ігрэпді сено (Харомцы, Акд.). ЗАВАРО'ТНЩА ж. падваротня. ЗакладзТ заваротніцу, каб куры не вылазілі з хлява (Засінцы, Ельск.). ЗАВЕ'ДУВАЦЬ незак. рабіць. Усякую работу заведуй сам (Аравічы, Хойн.). ЗАВЕРАДАВА'ЦЬ зак. закапрызнічаць. Жыла ў пасынка, а потым заверадавала (Нямкі, Ветк.). ЗА'ВЕРТА ж. вяроўка (для прымацоўвання аглоблі да саней). Заверта парвалася, бо слабая була (Холмеч, Рэч.); Цяпер няма завертаў, а ёсць жалезныя душкі (Забалацце, Раг.+Неглюбка, Ветк.). Параўн. завертня, заверцень, завёрта. SA'BEPf НЯ ж., тое, што заверта. Раншэ завертня з вяроўкі была, а сейчас крукі спецыяльныя дзелаюць (Хізы, Ветк.). П&раўн. заверцень, завёрта. ЗА'ВЕРЦЕНЬ м., тое, што заверта. Прыіняоі заверцень, трэба добра аглоблю прывязаць (Бабовічы, Гом.). Параўн. завёрта. ЗАВЕ'СЩЬ зак. павесіць. Яны таго хлопца ў лесе i завёсілі на вешалку (Аравічы, Хойн.). ЗАВё 'РТА ж., тое, што заверта. Завёрта называюць, кроме завёрты ніяк не назавеш (Насовічы, Добр.). Параўн. завертня, заверцень. ЗАВІВА'ЛНАж. стужка (саматканая). Завівална была даўжынёю тры метры. Завівалны ткалі на палатне (Заходы, Рэч.). ' ЗАВІВЕ'НІКІ толькі мн., кулін. варэнікі. Ела сёння вельмі добрыя, смачныя завівёнікі (Запясочнае, Лельч
Дадатковыя словы
sabepf, заваротнща, заварса^ць, заведуваць, заверадаваць, завесщь, завівалнаж, завівенікі
6 👁