Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

ЗАБГЦЬ зак. дакурыць. Дай бычка забі'ць (Шэрахаў, Б.-Каш.). ЗАБІЯ'КА аг. задзіра. Той, хто любіць біцца, o, кажудь, ён забіяка (Мароз'авічы, Б.-Каш.); Певень наш забіяка, трэба забіяку забіць (Забалацце, Раг.). ЗА'БЛАЦЬ ж., тое, што забаладь. Купіла заблаці, вышыла набожнік (Капань, Рэч.); Заблаць у мяне розная ёсць, якая табе трэба, прыдзі паглядзі (Слабада, Ветк.). Параўн. заблач, запалач. ЗА'БЛАЧ ж., тое, што заблаць. Заблач з вялікага клубка трэба разматаць i прасушыць, бо зусім адсырэла (Буйнавічы, Лельч.); Я з заблачы 'саткала такую добрую посцілку (Мялешкавічы, Маз.). Параўн. запалач. ЗАБО'ЙКА I ж. бочіка (закрытая з двух бакоў) Іван, завіязі маю забойку да( аіпаірата. (Гршіаўка, Ельск.). ЗАБО'ЙКА II ж. франтон. Забойка ў «аце з вялжімі шчэлкамі (Янава, Ветк.). Параўн. закота ў I знач., запер. ЗАБО'ЙНЫ прым. модны (вецер з дажджом). Ой, непагадзь якая, дошч назаліваў усё, а вецер жа забой-, ны (Піркі, Браг.). ЗАБО'РСКА ж.~шкурок. Дзе пападзеліся мае чорныя заборскі, адну заборску нейкую знайшла, ды не тую (Зарэчча, Жлоб.). ЗАБО'РЫ I толькі мн. маршчыны. Заборы, як у стаpora дзеда (Залессе, Чач.). ЗАБОТЫ II толькі мн., крав. рушы. То маладыя носяць у заборы (Багданавічы, Карм.+Кірава, Браг.). ЗАТЗРАУКА ж. праём (у вушаку). Забраўка — ета паз такі. На етыя забраўкі насаджваецДа вушняк (Paманавічы, Гом.-|-Рудня, Чач.). ЗАБРО'ХАЦЦА зак. забрудзіцца, запэцкацца. Дзе ты так заброхкаўся? (Кабанаўка, Жлоб.). ЗАБРЫТА'ЦЬ зак. забратаць (каня). Пойдзеш на калігасны двор, забрытаеш каня сабе (Бабовічы, Гом. + +3абалайде. Раг.; НасовІчы, Добр.; Неглюбка, Ветк.; Марозавічы, Б.-Каш.; Норкаўшчына, Карм.; Халочча, Чач.; Холмеч, Рэч.). Параўн. загламаздаць, замуздаць, зануздаць. ( ЗАБУЛБАТА'ЦЬ зак. зашумець. Вада ў рацэ як забулбоча (Піркі, Браг.). ЗАБУРЬГЦЦА I зак. І. разваліцца. Раз была школа