Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

КЛЯНО'УНІК II м. зараснік (клёну). Клянбунікаў у нас мала (Піркі, Браг.). КЛЯПА'НІК м., кулін., тое, што кліпанік. Колькі грыбоў маладзеныкіх прынеслі, можна кляпанікаў напякці (Р-Бурыцкая, Лоеўск.). КЛЯПА'ЦЬ I незак. клялаць (касу). Ужэ каса тупая, трэба клялаць (Калінін., Хойн.). Калі каса затупіцда, дьщ яе бабкай клеплюць (Піркі, Браг.-(-Ба:равікі, Светл.; Марозавічы. Б-Каш.; Насовічы, Добр.). КЛЯПА'ЦЬ II незак. паклёпнічаць. Што ён там кляпае на мяне (Піркі, Браг.). КЛЯПЕ'НЬ ж. палачка (для віцця аборак, вяровак). Кляпёнь была зусім старая i зношаная (Багданавічы, Карм.). Параўн. кручок у 5 знач. КЛЯПЕ'Ц м■ клявец. Вазьмі кляпец i забі цвік (Kaпань, Рэч.). Параўн. кляпок II. КЛЯПО'К I м. заткала. Дзе той кляпок дзеўся? (Бабовічы, Гом.).. КЛЯПО'К II м., тое, што кляпец. Нада заказаць у кузні новы кляпок (Дзям'янкі, Добр.). КЛЯЦА'К м. частка клямкі. Нада прасідь бацьку, каб кдяцак загнуў, а то саўсім распраміўся (Рудня', Чач.). КЛЯШНЯ' ж- калашына. Учора выдзелаў кляшню ў краску (Грушаўка, Hap.). КЛЯШЧО'ТКА ж. льнамялка. Мялі лён на кляшчотку (Барталамееўка, Ветк.); Лён у кляшчотды мнуць (Літвінавічы, Карм.). КНА'ЦАЦЬ незак. бегаць (за дзяўчатамі). O, ён ужэ за дзеўкамі кнадая (Грушаўка, Hap.). КНЕГІ'НЬКА ж., памянш. да кнегіня, От кнегінькі, населі да зубы окалядь (Бярэзнікі, Жытк.). КНЕГІ'НЯ ж. дзяўчына (дарослая). Во якая кнегшя вурасла (Махнавічы, Маз.). Параўн. кнегінька.' КНЕЛУО'Кл., памянш. баўкнязь. Ha веселлі було тры кнежкі (Махнавічы, Маз.). КНГГА ж., заал. кнігаўка. Кнігі раней за ўсё птаства з вурэю прылетаюць (Углы, Нар.); Прыляцелі кнігі, будзе цёпла (Холмеч, Рзч.+Дуброва, Акц.). КНУ'Р м■ кныр. У калхозі пародзіеты кнур (Багданавічы, Карм.); У нас у дзярэўні i кнура няма (Забалацце, Раг);-А наш кабан шчэ кнурам расце (Патапаўка, Б.-Каш.+Бабовічы, Гом.; Грушаука, Добр.; Залессе, Чач.; Неглюбка,ўВетк.). Параўн. кнырчук, крынчук