ДУБО'ВІК м. плытагон. Дубовіку болей усіх плацілі (Кароткавічы, Жлоб.). ДУ'БРАУКА (дуброўка) ж., бит. зуброўка (расліна). Ета трава такая лячэбная дубраўка, ат жывата (Гармавічы, Жлоб.); Дубрбука ў алешніку расце: верх яе не ўпатрабляюдь (Баравікі, Светл.). ДУБЯ'НКА ж. посуд (з дубу для мёду). Іванаву Лубянку прынёс, a яны сцягнулі (Насовічы, Добр.). ДУГА' ж., толькі адз. 1. вясёлка. Глядзі, дуга воду набірае (Буйнавічы, Маз.); 2. каромысла. Дуга плоскай робіцца, каб не муліла плячо (Любань, Б.-Каш.). ДУ'ЖА прысл. вельмі. Дужа многа бульбы сёлета (Неглюбка, Ветк.). ДУКАВА'ЦЬ незак. вучыць. Цябе яшчэ дукаваць ды дукаваць трэба (Кабанаўка, Жлоб.). ДУЛА'ТЫ прым. аброслы. Наша адна курыца дулатая, як у штанах (Бабовічы, Гом.). ДУ'ЛЬКА ж. кудзеля. Спрала дзве дулькі (Пагоннае, Хойн.). ДУ'ЛЯ ж. 1. гатунак (груш). У Міколы дулі па кулаку растуць (Неглюбка, Ветк); 2. жарт, кукіш. Дай ты яму дулю пад нос i не разгаварывай (Ніўкі, Добр.), ДУ'НУЦЬ зак., перан. уцекці. Хлопцы цашы як дунулі, што з сабакамі не дагоніш (Быч, Карм.). ДУПЛАНА'ЦІК м., тое, што дубельт. Чалавек з Светлагорска прыяжджаў з ружжом, пытаў дупланацікаў (BapaBini, Светл.). » ДУПЛЯ'ВЫ прым. дуплаваты. Уся бручка еты год дуплявая (Бабовічы, Светл.). Параўн. дупляны. дупляты, дупляняты. ДУПЛЯ'К м. (дуплянка ж), вулей (з дупла). Дуплякбу дваццаць у дзеда было; за тысячу прадалі (Насовічы, Добр.); Дуплянак зараз менш ранейшига, ды i ў тых йчол няма (ГІіркі, Браг.). ДУПЛЯ'НЬІ (дупляты, дупляняты) прым., тое, што дуплявы. Картошка i бруква бывае дупляная (Холмеч, Рэч.); Рэдзькі не паясі, бо ўся дуплята (Сямёнаўка, Рэч.); Багата дуплянятай бручкі ў брыгадзе (Неглюбка, Ветк.). ДУРУКАВА'ТЫ прым. наравісты, Калі конь дурукаваты, дак i людзей убівае i воз абарачвае (Ручаёўка, Лоеўск.). ДУРМА'Н м., толькі адз. піжма. Ета ў нас піжму дурманам дразняць (Холмеч, Рэч.). 17 Зак
Дадатковыя словы
дуббвіку, дубраука, дубрбўка, дубянка, дулаты, дулька, дуля, дунуць, дупляньі, дўбельт, дўбраўка, дўжа, дўлькі, дўлю, дўлі, кбў, ранейшйга
17 👁