Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1975). Частка 1

ДО'ЙКА I ж. \. даенне (кароў). Як йа херме кароў многа, дык дойка пад свет (Марозавічы, Б.-Каш.); 2. даў ярка. Я працавала дойкаю на ферме цалюткіх дзесяць гадоў (Салаўёў, Б.-Каш.). ДО'ИКА II ж. сасок (y кароеы). Трэба карове дойкі памуць, а то вельмі гразныя (Ручаёўка, Лоеўск.). ДО'ЛI прысл. унізе. Пастаў вядро долі (Быч., Карм.). ДОЛГНА ж. заліўны луг. У доліне цепер не поросла трава (Верасніца, Жытк.). ДО'МКА прысл. дома. A фелыдарка ўсё домку прымала (Піркі, Браг.). ДО'НЦА I н. ніжні слой (цыбуліны). Дбнца трэба зрэзаць, намачыць, a потым садзіць (Капараўка, рэч). ДО'НЦА II н. прасніца. Была б кудзелька, а донцы взаймы возьмем (Казацкія Баўсуны, Ветк.). ДО'НЬКА (доня) ласк, дачушка. Мая донька, ты ж дагледзь парася ў абедзе (Заспа, Рэч.); Збегай, дони, прынясі вады (Крыўск, Б.-Каш.). Параўн. доча I. ДОПГРУ прысл. нядаўна. Ен во допіру быў тут (Byглы, Ельск.). 4 ДОР м„ толькі адз. тое, што дашчэчка. Дбрам хату пакрыю. (Хойнікі). Параўн. дранка II, дашчэчка. ДО'СВІТКА прысл. досвіткам. Устала шчэ досвітка, глядзь — цялёнак ляжыць (Палессе, Чач.). ДО'СЕУКІ толькі ми., тое, што дасёўкі. Закончыліся досеўкі вельмі позна (СтаўбуН, Ветк.). ДО'СЮЛЬ прысл., тое, што даеюль. Дбсюль дайшлі i сталі (Запясочча, Жытк.); Як пайшлі й досюль няма (Антонаў, Ельск.). ДОУЖ м. заткала (уваходу ў вулей). Во ета даска i ё той самы доўж (Піркі, Браг.). ДО'ЗрКЬІК І.м. жарало (у калодзежы). Сама дзірка ў калодцы дбужыкам называецца (Варавікі, Светл.). ДО'УЖЬІК II м. доўгае бервяно (y зрубе). Пакладзем дбужык — i замочым тады (Неглюбка, Ветк.). ДО'УЖЬІКІ толькі мн. гатунак (агуркоў). Дбужыкі пазней цвітуць, чым скараспелкі (Капараўка, Рэч.). ДО'ХТАРШАЯ ж. доктарка. Да вайны ў міне дохтаршая жыла (Бабовічы, Гом.). ДО'ЧА I ж., ласк,, тое, што донька, доня, Мая доча разумненькая, любіць мамку (Дубраўка, Добр.). ДО'ЧА II ж. дача. Дбчы такія панастроілі, люба глянуць (Піркі, Браг