Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1975). Частка 1

ДЗЯ'ЖКА ж., памяти, да дзяга ў ł знач, Антон, "ria* дай дзяжку (Вуглы, Ветк.). ДЗЯ'ЖКІ толькі мн. трэскі. Дзяжкамі падпалі ў печы (БаравіНі, Светл.). ДЗЯЖНІ'К м., тое, што дзёжнік. Закрый дзяжніком цеста (Харомцы, Акц.). . ДЗЯЛУ'Н м. працаўнік. ён i мінуты не пасядзіць* такі дзялун (Быч, Карм.). ДЗЯЛЁ'НКА ж„ тое, што дзелянка. Пабег Пятрок к Валодзю, панёс дзялёнку (Быч, Карм.). ДЗЯЛЯ'НКА ж. 1 надзел (зямлі, сенажаці). Тут толькі сенакосныя дзялянкі (Баравікі, Светл.); 2. участак (лесу для вырубкі). Хай ляснік завядзе на дзялянку (Ба* гданавічы, Карм.); участак лесу пасля вырубкі. На дзялянку будзем кароў ганядь (Палессе, Чач.). ДЗЯ'ННА ж., тое, што дзядзінка. Дзинна мая прыехала (Камаровічы,ўуПетр.). Параўн. дзидна. ДЗЯРБАЛЬГЗНУЦЬ зак., тое, што дзеўбалыснуць. Так, дзярбалызну, што не ўстанеш (Грушаўка, Добр.). ДЗЯРБЕ'ННІК м., бат. плакун (трава). Калі горла балідь, то дзярбённікам топім (Марозавічы, Б.-Каш.). ДЗЯРВЯ'НІКІ толькі мн. абутак (на драўляных naдэшвах). Дзярвянікі стукаюць, нібы кожаныя (Нісімкавічы, Чач.). ДЗЯРГА'Ч (дзяргун) м., тое, што дзергач 1. Дзяргач на балоце жыве (Мілевічы, Жыт.); Дзяргуны праз нядзелю прыляцяць (Каранёўка, Гом.). ДЗЯРЖА'ЛНО н. дзяржанне (y вілах). Ніяк не зроДЗЯРКА'Ч I м., тое, што дзергач Т. Як задзярэ дзяржанка. ДЗЯРЖА'Н м. матавіла. Схадзіце дзяржан папрасіце (Грушаўка, Добр.). ДЗЯРЖА'НКА ж. дзяржанне (у граблях). Абстругай дзяржанку ў граблі добрую (Даманавічы, Калінк.). Параўн. дзяржэлно. ДЗЯРКА'Ч I м., тое, што дзергач ł. Як задзярэ дзяркач, будзе скора цёпла (Лядцы, Светл.). Параўн. дзеркач, дзяргач, дзяргун. ДЗЯРКА'Ч II м., тое, што дзеркач II. Выкінь еты дзяркач з хаты (Станькоў, Раг.). Параўн. драч 1. ДЗЯРКА'Ч III м., іран. задзіра. Сідор такі дзяркич, што ні c кім ні ўжыве (Прудок, Калінк.). 3 етым даяркачом аніхто не хоча дружыць, yce яго баяцца (Быч, Карм.). Параўн. дзярун II