ДЗЕСЯ'ТКА 1 ж, дошка (таўшчынёй 10 мм). Сюды якраз улезе яшчэ адна дзесятка (Багданавічы, Карм.), ДЗЕСЯ'ТКА II ж. участак (воранай зямлі). Трэба поле на дзесяткі падзяліць (Неглюбка, Ветк.).' ДЗЕСЯ'ТУХА I ж. свята (у дзесятую пятніцу пас ля вялікадня). Мы купілі карову якраз на дзесятуху (Халочча, Чач.). ДЗЕСЯ'ТУХА II ж. шклянка (50 г.). Гарэлку п'юць дзесятухамі (Баравікі, Светл.). ДЗЁ'ТУХА ж. квактуха. Дзётуха водзіць куранят (ЛядДы, Светл.). ДЗЕУБАЛЬІ'СНУЦЬ зак. груб, стукнуць. Аўаўчы, а то як дзеўбалыену па лбу ложкай (Крыўка, Раг.). Парады. дзярбалызнуць. ДЗЕ'ЦІШЧА м. дзіця. Дзёдішча -за цябе пацапаецца — лішняя работа (Баравікі, Светл.). ДЗЕНКА ж. дошка (кухонная). Не ведаеш, хто дзёнку ўзяў? (Нямкі, Ветк.). ДЗЕР м., толькі адз. адзёр. Паклалі ў бальніцу, а ў яго дзёр (Малыя Аўцюкі, Кал.). ДЗЕРКА ж., толькі адз. мука (вальцаваная). Дзёрку трэба перадзіраць (Піркі, Браг.). ДЗІБА'СТЫ прым. высокі. Яна ў цябе такая дзібастая (Піркі, Браг.). ДЗІВАВІ'ЖЭ прысл. зайздрасна. I сваё ўсё е, а ў чужой хаце ўсё дзівавіжэ (Махнавічы, Мазг.). ДЗІКА'Р I м. дзікун. Ты, як той дзікар- (Неглюбка, Ветк.). ДЗІКА'Р II м. камень. Ты шчэ мне ліні' на дзікар (Марозавічы, Б.-Каш.). Параўн. дзічак. ДЗІКАРЫ' толькі мн. пчолы (дзікія). Дзікары самі ў падполле заляцелі (Гародзец, Гом.). ДЗІКУ'Н м. дзік. Дзікуны аж у гарод заходзяць (Kaранёўка, Гом.). ДЗІЧА'К м., тое, што дзікар II. Дзічак халодны, дык i пара не йдзе (Кавака, Браг.). ДЗІЧЬІ'НЫ прым. дзікавы. Тут, наверна, дзічыны статак прайшоў (Забалоцце, Б.-Каш.). Параўн. дзючыны. ДЗІФЦЯРЬІ'Я ок., толькі адз. скарлаціна. Так пячэ яго, i горла баліць. Mo дзіфдярыя? (Палессе, Чач.). ДЗУРАЕМ (дзуралём) прысл. ручаём. Вунь як вада дзуралём льецца (Зладзён, Маз.); Дзураём бяжыць кроў з носа (Крупец, Добр.). Параўн. дзюрком, дзюрчаком. ДЗЫ'ГАЦЬ незак. 1. бегаць. Уперадзе дзеці дурней
Дадатковыя словы
а^аўчы, дзеубальіснуць, дзецішча, дзыгаць, дзібасты, дзіфцярьія, дзічьіны, пюць
15 👁