ДАУБА'НКА ж. лодка. Учора прыцягнуў сабе дуб, буду новую даўбанку дзелаць (Ш охаўка, Чач.). Параўн. дуб у 1 значг ДАУБЕ'НЬКА ж. памяти, да даўоня, таўкачык. Дзе даўбёнька, што бульбу таўклі (Ст. Краснае, Рэч.). ДАУБЕ'ШКА ж. таўкач. Удар мне кабана даўбёшкай, а тыла я сам уваткну (Асінаўка, Светл.). Параўн. даўоня. ДАУБГЦЬ незак. 1. дзяўоці (аб тушках). Насып пшаніцы курам, хай даўбуць (Дзям'янкі, Добр.); 2. даўоці. Дзіркі трэба даўбідь (Піркі, Браг.). ДАУБНЯ' ж. 1. тое, што даўбёшка. Дурань стары: ту* кае даўонёй, нібы ў ступу (Неглюбка, Ветк.); 2. зневаж. чалавек °(нязграбны). Чаго ён з гэтай даўонёй жыве? (Насовічы, Добр.). ДАУГАЛЬГГІ прым., зневаж. даўганогі. Я б можа i пайшла за яго, но ён такі даўгалыгІ (Ветлін, Раг.). ДАУГАМУ'ДЫ прым., зневаж. даўгатвары. Такі ўжо даўгамуды, не дай тоспадзі (Неглюбка, Ветк.). ДАУГГ прым. доўгі, высокі. Які хлопец даўгі выцягнуўся (Наглюбка, Ветк.) ДАУГУНЕ'Ц м. гатунак (агуркоў). Mo Дасі мне насення даўгунцаў? (Даманавічы, Калінк.). ДАУНЕ'ННА прыел. даўно (вельмі). Я ўжо даўнённа хадзіла ў клуб (Дуброўка, Добр.). ДА'ЦЦА невак. удацца. Даўся нейкі лізбень: ні туды ні сюды (Востраў, Раг.). \ ДА'ЧКА ж. участак (сенажаці, поля). Сёлета далі дачку далёка (Неглюбка, Ветк.). ДАЧУ'ЦЦА зак. даведацца. Дачуўся ўсіх новасцяў (Лукі, Жлоб.). ДАШЧА'НІК м. бочка (драўляная). Дашчанікі скрозь былі вялікія (Кароткавічы, Жлоб.). Параўн. датчанка ў 1 знач. дашчань. ДАШЧА'НКА ж. 1. тое, што дашчанік. Пасадзіла датчанку жыта (Дзякавічы, Жытк.). Параўн. дашчань; 2. дашчанік (лодка). Пакатаемся давай на дашчанцы (Уб.-Руд«я, Лельч.). ДАШЧА'НЬ м. бочка (для салення гародніны). Паехалі к Ніне, а там на дашчань гавораць шчань (Кароткавічы, Жлоб.). Параўн. дашчанік, датчанка ў 1 знач. ДАШЧЭ'ЧКА ж. гонта. Крыюць i дашчэчкай i шыферам; чым зможам, тым i крыем (Кооаль, Карм.). Параўн. дор, дранка II
Дадатковыя словы
даубанка, даубенька, даубешка, даугамуды, даугунец, дауненна, дачка, дачуцца, дачўўся, дашчанка, даўбня, даўбнёй, даўбўць, даўгамўды, дзямянкі, дзяўбці
23 👁