ДВАЙНГ'К I м. 1. яйцо (з двума жаўткамі). Мая кура маладэенькая ўвееь час нясе двайнік (Завайць, Hap.); У нікаторых яйках часта бываюць двайнікі (Халочча, Чач.); 2. дрэва (з двума стваламі). Вырас двайнік, прышлося піліць дрэва (Бабовічы, Гом.). ДВАИШ'К II м. від рубанка. Бяры двайнік, стругай, тольхі адчапіся (Піркі, Браг.). ДВАЙНІЧО'К м. гаршчочак-спарыш. Два гаршчочкі злТтыя вместа-завуцца двайнічком (Асінаўка, Чач.). Парами. двайнючка, двайняты I. ДВАЙНЁВЬІ прым. двіайны, 'здвоены. Двайнёвы гурок, як два разам (Марозавічы, Б.-Каш.). Параўн. двайнясты. ДВАЙНЕВЫЯ паз. блізняты. У яе ж двайнёвыя, трудна сарудаваць з імі (Быч, Карм.). Параўн. двайнюkj, двойня I. , . ■ ДВАЙНКУК м. гурок (здвоены). Глянеш, а вон тэй зросся 3 гэтым — двайнюк (Багданавічы, Карм.). Параўн. двайняты И, двойня II. ДВАЙНЮКК тое, што двайнёвыя. У мае сястры нарадзіліся двайнюк! (Неглюбка, Ветк.). Параўн. двойня, I. ДВАЙНКУЧКА ж.; тое, што двайнічок. Паетаў двайнючкі на прыпечак (Багданавічы, Карм.). Параўн. двайняты I. ДВАЙНЯ'К м. двайнік (двухпудовая гіра). Ды ён двайняк адной рукой, а ты —пудовая! (Кароткавічы, Жлоб.). ДВАЙНЯ'СТЫ прым., тое, што двайнёвы. Для хаты нашай двайнястае дрэва (Неглюбка, Ветк.). ДВАЙНЯ'ТЫ I то л ы іі мн. гаршкі-спарышы. Пагтаў у леч, донька, двайняты (Піркі, Браг.). Параўн. двайнічок, двайнючка. ДВАЙНЯ'ТЬІ II толькі мн., тое, што двайнюк. На градзе багата гуркоў-двайнят (Залессе, Чач.). ДВАНАЦЦАЦІРУ'ЧКА ж. геаса (на 12 далоней). Узяў у суседа дванаццаціручку (Піркі, Браг.). ДВАЯ'К м. вілы (двухрогія). Ты паклаў дваяк на воз? (Майскае, Жлоб.). ДВАЯРУ'ЧНІК м. рубанак (з двума ручкамі). У магазін прывезлі дваяручнікі (Баравікі, Светл.). ДВО'ЙКІ толькі мн. здвоеныя (сляды зайца). Во касы ўцякаў: двоек наставіў, такія роўненькія (Ручаёўка, Лоеўск.). ДВСУЙНЯ I толькі адз., тое, што двайнёвыя. У маёй
Дадатковыя словы
дваишк, двайнгк, двайнятьі, дванаццаціручка, дванаццацірўчку, дваярўчнікі, двойкі, чбк
17 👁