ДАКУ'ТНА прысл. дакучліва. Так дакутна на душа — хоць утапіся (Палессе, Чач.). ДАЛЕ'ТАПІНІ прым. мінулагодні. Далёташняй зімой у Брагінскім ріаёне быў ды не заехаў (Піркі, Браг.). ДАЛІНА' ж. толькі адз. роўная прастора зямлі. Ад вёскі да самага лесу даліна (Кароткавічы, Жлоб.). ДАЛО'НЯ ж. далонь. У мяне далоня ўжо ўся ў, маршчынах (Рафалаў, Браг.). ДАЛО'УКА ж- падлога. Як ілле да самай далоўкі прыгнула міску (Піркі, Браг.); Не стаў дзіця на далоўку (Пракопаўка, Гом.). ДАЛЯЧЭ'ЗНА прысл. далёка (вельмі). ён ад нас далячэзна жыве (Дубраўка, Добр.). ДАМАВГНА ж. труна. Сам сабе дамавіну Дзюдзюн зрабіў (Пясчанікі, Жытк.). ДАм АВЬГ наз. дамавік. Раней людзі ў дамавога верылі (Зенькавіна, Карм.). ДАМАВУ'ХА ж. гаспадыня (дамашняя). Усё лета за дамавуху была (Нямкі, Ветк.).. ДАМЕ'Р м. участак (прысядзібны, дабаўлены). На дамёры такая бульба харошая (Стаўбун, Ветк.). ДАМО'УКА I ж, дом. Наша дамоўка далёко (H. Гута, Гом.); Ідзе i не пазнае сваёй дамоўкі (Піркі, Браг.). ДАМО'УКА II ж. мыш (дамашняя). Дамоўка пераносіць заразныя балезні (Літвінавічы, Карм.). ДАМО'УКІ прысл. тое, што дадойку. Ідзі, мама, дамоўкі (Насовічы, Добр.), ДАНО'СЧЫВАс ЦЬ то лькі адз. гаўканне (паляўнічага сабакі на звера). Яго даносчывасць вельмі мне ў ахоце памагае (Піркі, Браг.). ДАНУ'ТКА выкл. Што ты! Данутка! Не верыцца зусім (Ветлін, Раг.). ДАПА'СЦІ зак. 1. дабрацца. Дапалі аж да Прыпяці й найшлі сена (Хойнікі); 2. натрапіць. Ніяк не дападу сабе на спадніцу краму (Крыўск, Б.-Каш.). ДАПА'ШКІ толькі мн. заканчэнне (ворыва). Дапашкі вось ł к канцу падходзяць (Зенькавіна, Карм.). ДАПІНА'ЦЦА незак. цягнудца. Будзем дапінацца вобраць (Быч, Карм.), ДАПО'ЛКІ толькі мн. 1. заканчэнне (праполкі). Даполкі тады ўжо, калі баразна ці дзве засталіся (Касцюкоўка, Гом.); 2. святкаванне (заканчэнне праполкі). Даполкі ў нас не празнавалі (Там жа). ДАПЭ'УНІЦЦА зак. пераканацца, упэўніцда. Трэба