Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1975). Частка 1

ДАВПДЦА незик., перан. працаваць (цяжка). Я от даўлюся дзень i ноч, а ты лынды б'еш (Насовічы, Добр.). ДАГНА'ЦЬ зак„ перан. дапячы. Дагналі мне твае госці за нядзелю (Дзвіжкі, Ельск.). ДАГРЫ'ЗЦІ зак. 1. загрызці. Каб яго ваўкі дагрызлі (Насовічы, Добр.); 2. перан. даканаць. Дагрыз-такі дзеўку ірад (Насовічы, Добр.). ДАГРЭ'БЦІСЯ зак. дайсці. Mo к вечару як даграбуся да Церахоўкі (Насовічы, Добр.). ДАГУ'ЛКІ толькі мн. гуляние (у канцы свята). Гэта ўжо дагулкі гулялі, a сабраліся, як i ў першы хрысцінны дзень (Касцюкоўка,Том.). ДАДА'МАУСКІ прым. рамачны (вулей). Дадамаўскія вуллі i рамачныя — адно i тое (Піркі, Браг.). ДАДО'ЛЬНІЦА ж. кашуля (другая). Даўно сам у кашулі-дадольніцы бегаў, a цяпер — дырэктар (Капань, Рэч.). ДАДО'МКУ прысл. дадому. А ну, дадомку, чэрці! (Стралічаў, Хойн.). Параўн. дамоўкі. ДАЖВЯ'КАЦЬ зак. даесці. Ты што, бяззубы? У школу пара ісді, a ніяк не дажвякаеш (Насовічы, Добр.). ДАЖДЖА'НКА ж. вясёлка. A пасля дажджу — дажджанка на уоё неба (Белы Пераезд, Петр.). ДАЖЬГНА ж., толькі адз. дажынкі. Гаварыў брыгадзір, што пойдам дні два на дажынку (Быч, Карм.). ДАЗАРЭ'ЗУ прысл. вельмі. A маёй дзеўды безразмерныя чулкі дазарэзу трэба на вечар (Шылавічы, Б.-Каш.). ДАЗЛЯ'ЦЬ незак. дапякаць. Не дазляй мяне, а то як узлюся, дак дам ужо (Палессе, Чач.). ДАЙСЦІ' зак., перан. змардавацца. Дайшоў ужо гусак i сам (Піркі, Браг.). ДАКОТІІНЫ толькі MH+ 1. дакопка (бульбы). На дакопіны братавая ўчора прыехала (Насовічы, Добр.); 2. святкаванне дакопкі (бульбы). Прыходзь на дакопіны: чарку выіі'еш (Беразнякі, Петр.); Параўн. дакопкі. ДАКО'ПКІ толькі мн. 1. тое, што дакопіны. Кончыліся дакопкі, людзі цяпер лягчэй уздыхнулі (Зенькавіна, Карм.); 2. святкаванне (пасля дакопкі бульбы). Як дакопкі спраўлялі, дык увесь калгас збіраўся (Баравікі, Светл.). ДАКО'СЫ толькі мн. дакоскі. Каб трохі паднажалі, дык ужо б i дакосы адгулялі (Беразнякі, Петр.). ДАКУ'ТЛІВЬІ прым. дакучлівы. ён такі дакутлівы, як дождж асенні (Быч, Карм.). 16 Зак