ГУСЦЕ'ЧА ж., толькі адз. гушчар. Во гусьцёча — ні праехаць, ні прайсці (Карма, Добр.). Параўн. гушчэча. ГУТА'ЛКА (гутаталка) ж. а|?элі. Зачапі за баньку лейцы, вазьмі дошку — будзе гуталка (Пясчанікі, Жытк.); На агародзе мой зрабіў дзецям гутаталку (Рудня, Жытк.). ГУТАТА'ХАЦЦА (гутатацца) незак. калыхацца. Як дзеўкі козлы зьдзелаюць, калышуцца i песьні пяюць, гутатахаюцца (Прыбар, Гом.); А тады на бярэзіну ўскочыла i давай гутатацца (Барталамееўка, Чач.). ГУШЧЭ'ЧА ж., тое, што гусцёча. Вядзе іх у гушчэчу Да ў тхлань (Лучыцы, Петр.). ГЭ'СТЫ займ. гэты. Сумна стала чалавеку ў гэстуй нетры (Лучыцы, Петр.). ГЭ'ПНУЦЬ зак. ударыць. Да як усхапіў яго за грудкі, ды i гэпнуў аб зямлю, ажно змей па пояс у той ток урэзаўся (Навасёлкі, Петр.). ГЭ'РЧЫК м. прайдзісвет. Даўно знаюць гэткіх гэрчыкаў (Палессе, Чач.). ДДАБГРКІ то лы іі мн. заканчэнне (уборкі лёну). У калхозе заканчываюць дабі'ркі, як студэнты прыяжджаюць (Зенькавіна, Карм.). ДАБІ'ТНЫ прым. кемлівы. ён дабітны такі, быў: i плотнік, i хату паставіў (Баравікі, Светл.)/пранырлІвы. Hy i дзеўка вырасла: такая дабітная, ад усіх (Хальч, Ветк.). ДАБРА'К м. баравік. Саб'е дабрак i не пабача (Ліпнякі, Лоеўск.); У нас усе збіраюць дабракі (Бабовічы, Гом.); У лесе многа дабракоў найшла (Капань, Рэч.). Парами. дабрэк, добрык. ДАБРО'ЧЫ прым. дыхтоўны. Там пад Цёмным лесам саснякдаброчы (Піркі, Браг.). ДАБРЭЖ м. тое, што дабрак. Дабрэк — самы харошы грыб (Неглюбка, Ветк.). Параўн. добрык. ДАБЭ'РА ж. гатунак (бульбы). У скараспелцы вады болей,'чым у дабэры (Быч,Карм.). ДАВЕ'ЛЬНІК м. шыбенік. Давёльніка знялі з віселіцы (Бабовічы, Гом.). ДАВЕ'СЦІ зак., перан. раззлаваць. Давядзёш ты мяне да таго, што шкуру спушчу (Баравікі, Светл.). ДАВНВАНІКА ж. вгд верацяна. Я тры ручайкі зматала ў адну давіванку (Тонеж, Лельч