Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1975). Частка 1

ГУЛЕ'ІД м'. гуляка. Во гулёц ужо прыйшоў (Хвойнае, Хойн.); A што ў етага гульца на ўме — толькі гулі (Шарпілаўка, Гом.). ГУ'ЛІК м. аладка (з мёрзлай бульбы). З'ясі гулік i наеўся. Пасля вайны сабіралі мёрзлую бульбу i пяклі гулікі (Зялёныя Лукі, Гом.). ГУЛГШЧА н. гульбішча. Ета ж во, дзе дзявоцкае гуліпгча e (Шарпілаўка, Гом.). ГУ'ЛЬКА ж. паплавок (у рыбалоўнай сетцы). Гулька, лёхкая, над вадой гулькі плаваюць; оетка ў вадзе, a гулькі зверху (B. Крушынаўка, Раг.). ГУ'ЛЬКАЦЬ незак. балбатаць (npa індыка). Калі індзюк гулькае, то мяс'іетая нарась над дзюбкай наліваецца кроўю (B. Круніынаўка, Раг.); Раздражнілі, дак бач, як гулькас (Піркі, Браг.). ГУЛЯ'ЦЬ незак. 1. сябраваць. Калісь хлопяц з дзеўкай гуляў, a ціпер вы ж павыдумувалі — дружаць ці шчэ што (Ліпнякі, Лоеўск.); 2. танцаваць. Мая дамка вельмі хораща гуляе на музыках (Запясочнае, Маз.); 3. бегаць (npa карову). Карова толькі раз у год гуляе (Ручаёўка, Лоеўск.). ГУМНІ'ПІЧА н. месца (дзе стаяла гумно). Гумнішча зарасло травой ужэ (Бабовічы, Гом.); А на гумшшчы лён добры ўдаўся (Багдановічы, Карм.). ГУРКО'УНІК м. агурочнік. Папускаў гуркоўнік косы, дык няма знаць якія (Халочча, Чач.). Параўн. гурочнік. ГУРКО'УНІШЧА н., толькі адз. поле (пасля ўборкі гуркоў). Яна на гуркоўнішча пашла (Бабовічы, Гом.). ГУРО'ЧНІК м., тое, што гуркоўнік. У мяне такі харошы гурочнік (Марозавічы, Б.-Каш.). ГУРЬГНА ж. ніткі (баваўняныя). Ты Дай мне гурыны, каб ручнік выткаць (Высокія Стралкі, Раг.). ГУ'СКА I ж. бат. 1. лілія (белая). Паехаў на чаўне, ды нарваў гусак цэлы пук (Перароў, Жытк.); 2. капытнік. Гускі евінням на балотах ірвуць (Дубраўка, Добр.). ГУ'СКА II ж. двойка. Сёння я схапіў дзве гускі (Дубраўка, Добр.). ГУСТЬГПІ (гусцёж) м. гушча. Налі мне густышу болей (Кароткавічьі, Жлоб.); Унук выцягаў увесь гусцёж з супу (Залессе, Чач.). ГУСЦЕ'ННЫ прым. 1. найгусцейшы. Зварыла сягодні гусцённы суп (Шарпілаўка, Гом.); 2. непраходны (пра лес). I трэба ж ім ехаць цераз гусцённы лес (Церахоўка, Добр