Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1975). Частка 1

ГАЛУ'ЗА I ж., тое, што галбуня. Абгарэлы. як галуза, ляжыць (Астрагляды, Браг.); Трэба галузы затушыдь, ды ў дечы канчаць паліць (Асінаўка, Светл.). ГАЛУ'ЗА II аг. 1. чалавек (неразвіты, дурны). 3 гэтата галузы нічога не будзе (Заігор'е, Б.-Каш.); 2. чалавек (спрытны). Не дзеўка, галуза нейкая (Мормаль, Жлоб.); 3. чалавек (неахайны). Hy й галуза, заўсёды расхрььстаны, брудны, жах (Палессе, Чач.). ГАЛТЭ'ЛЬ ж. арнамент (на аканіцы). Дзелаем галтэль, бо без галтэлі не глядзіцца задрыжка (Карма, Добр.). ГА'ЛЦІ толькі мн. галушкі. У нас на снедание— галці (Дуібраўка, Добр.). ГА'ЛЫ толькі мн. ногі. На мае галы гэтыя туфлі цесныя (Багуцічы, Ельск.). ГАЛЬІ'ІП м. (галь ж.) месца (пустое, голае). Там, дзе пасеялі моркву, ~ адзін ' ігальіш (Стара-Высокае, Ельск.); Вунь за сялом галь, самі бачылі, там лесу няма (Ручаёўка, Лоеўск.). ГА'ЛЬКА ж. спадніца (ніжняя). Давай я выперу гальку, а тогразная (Маюарычы, Петр.). ГАЛЮ'ЧКА ж. галіна (дрэва). Такую добрую галючку ведер зламаў. Бяжы галючкі ў садзе пазбірай. Такія вялікія галючкі Цімох паадсякаў з яблынь, аж жалка (Шарпілаўка, Том.). ГАЛЯ'К I м., тое, што галань. Патрэбны добры галяк ды гарачая вада — i будзе чыста (Казацкія Балсуны, Ветк.). ГАЛЯЖ II м. чалавек (бедны). Галяк быў, таляком застаўіся. Такіх галякоў цяпер мала ў нас (Шарлілаўка, Гом.). ГАМАЗТН м. (гамазёя ж.) свіран, склад. У памешчыка быў гамазін, туды ўвосень сьшалі хлеб (Барталамееўка, Ветк.); Пашоў ён к дару i пытае, дзе жыта сыпаць. А дар сказаў: у гамазёю, a ня ўлезя ў гамазёю, дак каля гамазёі сып! (Перарост, Добр.). ГАМАНЯ'КАЦЬ незак. гаварыць. Стаяў доўга, гаманякаў з Іванам, a потым: «Пастой, я i з табою хачу пагаманякаць» (Хвойнае, Хойн.). ГАМА'РКА ж. ніжняя ручка ўпрадольнай піле. Заўтpa калодку рэзаць будам: трэба пілу змазаць, гамарку надзець (Углы, Нар.). ГАМА'РНЯ ж. будынак (вялікі). Такую гамарню паставіў — i ўсё яму десна (Грушаўка, Добр