Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1975). Частка 1

ГАЙСТРЫ'ЦЬ незак. вайстрьщь. Я напілынікам піду гайстру (Ручаёўка, Лоеўск.). ГА'ЙСЦЕР м. бусел горны. Гайстрбу у нас мала, няма гор у нас (Бабовічы, Гом.). ГА'КАЦЬ незак. стукаць. Што гэта ў Міколы такое гакае пут пувеццю? (Піркі, Браг.); Людзі спаць кладуцца, а ў іх гикаюдь на ўсю (Запясочча, Жытк.). ГА'КНУЦЬ эак. выпіць. Іван учора адразу цэлы глёк гарэлкі гакнуў (Зарэчча, Жлоб.). ГА'ЛА н., толью адз. балота. Паехаў у гала па сена (Пудакоў, Хейн.). ГАЛАГО'Л м. балабон. Галагол на шыю чаплялі каровам, яно i чутно, дзе яны (Холмеч, Рэч.). ГАЛАГУ'Н м. пев&нь. Галагун пракляты, толькі i знае ў агароды лазіць (Перароў, Жытк.). ГАЛА'НКА ж. грубка. Галанка складзена стоўбікам у мяне (Руднае, Хойн.). ' ГАЛАУКІ' только мн., ільняное валакно (другого гатунку). У мяне не лён, а адны галаўкі был i (Харомцы, Акц,). ГАЛАШЧО'К м. галалёд. Ета сьнег ужэ утопчэдца, тады дождж пойдзе, ото й галашчок (Холмеч, Рэч.). ГА'ЛАЧКА ж. 1. кавалак. У адной галачцы маленькай i хунт бывае. Галачкамі мел праддюць (Марозавічы, Б.-Каш.); 2. клёцкі з цёртай булыбы. Галачкі ў малако кідаю (Насовічы, Добр.). ГАіЛЕ'НЬ м. дзяркач. Галёнем мост труць, каб чысты быў, ды шчэ трохі i пяском рачным, жоўтым пасыпаюць (Касцюкоўка, Гом.). Параўн. галяк. ГАЛДУ'Н м. варэнік (з мясам або грыбамі). Трэба зрабіць сёння галдунбу (Кароткавічы, Жлоб.). ГА'ЛІ только мн. халявы. Гилі некалі насілі кавалерысты замест абмотак (Катловіца, Браг.). ГАДІ'ЦА ж. рукавіца (з палата). Зімой у галі'цах холадна (Зялёныя Лукі, Гом.). ГА'ЛЩЦА незак. квдпіцца, зайздросціць. Хто галіцца на чужое, той свайго медь не будзе (Жгунь, Добр.). ГАЛО'ОНЫ прым. гучіны. Пад ясненькімі свечамі, пад галоснымі званамі (Дзякавічы, Жытк.). іГАЛО'УНЯ ж. галавешка. Галбуні астаюцца ў печы, . калі асінай паліш. Такі завем —1 галбуня (Холмеч, Рэч.). Параўн. галуза 1. ГАЛУ'БКА ж. фарба (блакітная). Для падсіньвання бялізны прадаецца галубка (Падасоўе, Чач